Zaciekawienie i coś więcej
Monodram jest najtrudniejszą formą sceniczną; aktor, rekwizyt, przestrzeń i widz. Największym zagrożeniem dla monodramu jest narcyzm tej formy teatralnej. Dwa monodramy szczecińskiego Teatru Kana ominęły pułapki narcyzmu. Jeden z nich zaciekawił, drugi zachwycił. W monodramie przedstawionym w sobotę ("J. P. odkrywa Amerykę") na motywach tekstu Dario Fo przeważał żywot epiki. Aktor - Sławoj Golański -grając po prostu opowiadał o przygodach podróżnika--zawadiaki, który uciekając przed inkwizycją w Europie, zaciągnął się na statek Krzysztofa Kolumba i potem przeżywał różne przygody w Ameryce. Golański nie wzniósł się jednak ponad ilustrowanie tez Dario Fo. A wioski pisarz wytoczył armatę niskiego stylu, bufona-dy, klaunady przeciw zakłamaniu cywilizacji białego człowieka i niektórym dogmatom chrześcijaństwa.
W zupełnie innym stylu zagrany byt w niedzielę przez Arkadiusza Buszka "Rajski ptak" na motywach tekstów Matei Calinescu, Leo Lipskiego i Wieniedikta Jerofiejewa. O ile spektakl "J. P. odkrywa Amerykę" można nazwać "teatrem zewnętrznym", to "Rajski ptak" reprezentuje "teatr wewnętrzny" - tematem przedstawienia jest intymny świat przeżyć wewnętrznych. A spektakl buduje rozedrgane, rozmigotane aktorstwo Arkadiusza Buszka. Nie wiemy, czy to, co się dzieje, jest realne, czy nierealne, czy to sen, spowiedź, czy szaleńcze wizje. Ale Buszko gra tak, używając najprostszych rekwizytów (taboret, skórzany pas), że niejasności nie stając się bardziej jasne, budzą coraz większe zaciekawienie. I coś więcej. Podziw dla umiejętności aktora.
Dwa wieczory ze szczecińskim Teatrem Kana to spotkania z dwoma różnymi rodzajami teatru.
"J. P. odkrywa Amerykę" na motywach tekstu Dario Fo. Wyk. Sławomir Golański. Reż. Zygmunt Duczyński.
"Rajski ptak" na motywach tekstów Matei Calinescu, Leo Lipskiego i Wieniedikta Jerofiejewa. Wyk. Arkadiusz Buszko. Reż. Zygmunt Duczyński.
Spektakle w Ośrodku Grotowskiego 2.06., 3.06.2001 r.
