Artykuły

1 września był pierwszym dniem pracy nowego dyrektora Teatru Andersena.

Arkadiusz Klucznik [na zdjęciu], który zastąpił Włodzimierza Fełenczaka ma 40 lat, ukończył aktorstwo teatru lalek w krakowskiej PWST oraz reżyserię teatru lalek w stołecznej Akademii Teatralnej im. Zelwerowicza. Pracował m.in. jako aktor w Teatrze Rozrywki w Chorzowie i Teatrze Lalek we Wrocławiu. Od 1994 r. zajmuje się reżyserią teatralną. Pracował na Wydziale Lalkarskim PWST we Wrocławiu. Wykłada też w Finlandii.

Ewa Dziedzic: Zostawił pan Teatr Dzieci Zagłębia w Będzinie, choć miał pan tam opinię dobrego menedżera I twórcy. Uczy pan, że w Lublinie będzie lepiej?

Arkadiusz Klucznik: Zna pani to: Wszyscy mówili, że się nie da. Przyszedł ten, który nie wiedział, że się nie da i zrobił. Ja jestem w takiej sytuacji. Luksusowej i ryzykownej. Nic nie wiem o przeszkodach, więc... mogę zrobić wszystko.

To znaczy co?

- Moim konikiem jest marketing i w każdym aspekcie funkcjonowania teatru musi być uwzględniany. Chcę, żeby teatr się otworzył. Składamy projekt edukacyjny "Akademia Andersena" do ministerstwa, żeby skupić ludzi interesujących się teatrem dzieci i młodzieży. Teatr ma profesjonalną kadrę, zapewni informację, umiejętności, a zyska wyrobionych opiniodawoów, publiczność i przyjaciół. Będzie się dużo działo, żeby teatr miał przyjaciół. Już mamy nowość: tworzenie plakatów przez dzieci. Nawet najbliższą premierę zapowie plakat - efekt konkursu wśród dzieci. No i będzie logo. Czy to nie dziwne, że teatr go nie miał do tej pory?

Już wiadomo Jakie?

- Wymyśliliśmy je z Jarkiem Koziarą. Łączy dwa koguciki: Czechowiczowskiego lubelskiego z wieżyczki i podwórkowego z andersenowskiej bajki.

Najważniejsze pytanie: Jaki to będzie teatr?

- Reprezentuję teatr rozrywki. Uważam, że w tej - wciągającej młodego widza - formie da się przemycić istotne treści. Na scenie dla dzieci powinny być problemy dzieci, dziecko ma być jej punktem centralnym. Teatr powinien umożliwić widowni styczność z różnymi stylami, tradycjami, technikami. W tym sezonie planujemy cztery premiery autorstwa zaproszonych reżyserów. Jeśli czas pozwoli, ja przygotuję "Piotrusia Pana".

Teatr słono płaci za komorne, bo Jest w obiekcie klasztoru Dominikanów. Nie zmieni pan siedziby?

- Nie wyniesiemy się. Na budowę nowego teatru nie ma co liczyć. A poza tym klasztor jest magicznym miejscem i to trzeba wykorzystać. Dominikanom są potrzebne pieniądze za dzierżawę pomieszczeń dla teatru, teatrowi jest potrzebne lokum. Obie strony mają wspólny interes i to jest znakomite wyjście do wspólnych przedsięwzięć, które obmyślamy.