Artykuły

Andrzej Saramonowicz dołączył do grona pisarzy, którzy odwołali się do motywu "Wesela". Jego wesele, podobnie jak u Andrzejewskiego w "Miazdze" się nie odbyło. Panna Młoda zwiała sprzed ołtarza mówiąc nie. Nie przeszkodziło to jednak męskiej części uczestników uroczystości zebrać się w knajpie na przygoto­wanym uprzednio przyjęciu. Za­powiadała się ostra męska feta: z bluzgami, piciem wódy szklan­kami, rozmowami, których nie wypada wieść w towarzystwie ko­biet... Nie wszystko jest jak u Wy­spiańskiego; ale łączą się dwa różne środowiska, jest dzienni­karz, jest stół weselny, przy któ­rym się toczą ważne rozmowy... Dzięki nim właśnie autor brawu­rowo przeprowadza nas przez demontaż mitu współczesnego macho, choć po tytule i pierwszej scenie sądząc, powinniśmy się spodziewać apoteozy męskości.

Sztukę Saramonowicza wyre­żyserowała w Teatrze Montownia Agnieszka Glińska. Panowie gra­ją po mistrzowsku. Wykorzystują świetny dialog, rewelacyjny hu­mor sytuacyjny, zwroty akcji. Mo­że jest tak dlatego, że grają posta­ci z ich pokolenia. "Testosteron" to znakomita współczesna komedia napisana na siedmiu facetów. Dziwi mnie, dlaczego na polskich scenach ciągle królują farsy an­gielskie, skoro mamy własne sztu­ki świetnie napisane, zabawne i o wiele mądrzejsze.