Artykuły

Fakt, że nie rozstrzygnięto konkursu na dyrektora Teatru im. Andersena w Lublinie, wciąż budzi emocje, szczególnie wśród kandydatów, którzy w nim startowali, ale jest też szeroko komentowany w środowiskach kulturalnych miasta. Z kandydatem na dyrektora Witoldem Mazurkiewiczem rozmawia Grzegorz Józefczuk z Gazety Wyborczej - Lublin.

Grzegorz Józefczuk: Komisja miała stwierdzić, że programy kandydatów są za mało konkretne i dlatego nie było rozstrzygnięcia.

Witold Mazurkiewicz [na zdjęciu]: Nie mogę zgodzić się z taką opinią. Jeżeli ktoś z komisji konkursowej oczekiwał, że kandydat przedstawi plan repertuaru na całe cztery lata, to oczekiwał nieuczciwości ze strony kandydata, bo jakikolwiek taki plan nie jest możliwy do realizacji. Niemniej mój program nie był ogólny, przede wszystkim formułował tezy organizacyjne i programowe z konkretami, jakie mogę - swoim autorytetem i znając realia konstruowania budżetu i zawierania umów - zagwarantować. Co do repertuaru, zaproponowałem zbudować go z dwóch części. Z kanonu sztuki teatralnej dla dzieci, aby nie tylko utrzymać, ale i bardziej przyciągnąć młodego widza. Ale druga część, proponowałem, by był to repertuar współczesny, nowoczesny, co gwarantowało nazwisko pozyskanego do współpracy wybitnego dramaturga Tadeusza Słobodzianka. Mam deklaracje współpracy absolutnie najlepszych reżyserów, jak Ondrej Spisak czy Marian Pecko, teatrów, takich jak Continuo czy Teatro Tatro. Powiem jeszcze, że na początek planowałem właśnie premierę w reżyserii Spisaka - Tadeusza Słobodzianka "Syn króla, syn sługi" na podstawie Martina Bubera. Moim hasłem, które miało mnie odróżnić od sytuacji z poprzednich lat, było: na afiszu mało dyrektora, a dużo młodych zdolnych i uznanych reżyserów. Zaproponowałem też dwa festiwale, jeden dziecięcy, który byłby rozbudowaniem sprawdzonego nurtu spektakli dziecięcych festiwalu "Sąsiedzi", a drugi - to zupełna nowość - festiwal teątrów jarmarcznych basenu Morza Śródziemnego. A wiem, bo mam doświadczenie, jak na takie projekty pozyskać fundusze pomocowe, europejskie. Jednym słowem, chciałem, żeby Teatr Andersena stał się marką Lublina, sceną rozpoznawalną w kraju, i to mogłoby stać się nawet w ciągu dwóch-trzech lat.

A o co jeszcze Pana pytano?

- O rzeczy regulaminowe. Na przykład, ile jest regulaminów pracy teatru. I pytano z ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Podobno w komisji był dyrektor konkurencyjnego teatru?

- Tak.

Panuje opinia, że od lat największy wpływ na wybór dyrektora akurat Teatru Andersena ma w istocie jego załoga, posiadająca zresztą reprezentantów w Komisji Konkursowej. Sam był Pan aktorem tego teatru. Skoro nie rozstrzygnięto konkursu, to znaczy, że załoga wykazała wobec Pana i Pańskiego programu dystans.

- Wydaje mi się, że teatr ten boi się zmian na lepsze i prowadzi politykę zachowawczą.

Nie rozmawiał Pan z nimi wcześniej?

- Nie rozmawiałem z nimi wcześniej z szacunku dla nich i dla siebie. Bo nie można rozpoczynać współpracy od konieczności układania się, tylko - od robienia teatru, od walki o jakieś zasady i wartości uprawianego zawodu. Mówi się, że wśród kandydatów, którzy jednak nie przeszli do finału konkursu, był kandydat wspierany właśnie przez załogę teatru. Słyszał Pan o tym?

- Tak. Może ten kandydat wróci przy nowym rozdaniu konkursowym?

***

Witold Mazurkiewicz - rocznik 1960, ukończył PWST w Warszawie (wydział w Białymstoku); od 1988 pracował jako aktor w Teatrze Lalki i Aktora im. H.Ch. Andersena w Lublinie, w 1995 roku odszedł z teatru państwowego i założył Kompanię "Teatr", której jest kierownikiem artystycznym. W1996 roku zespół Kompanii nawiązał stałą współpracę z Januszem Opryńskim i Teatrem Provisorium, Mazurkiewicz jest aktorem i współreżyserem części wspólnych spektakli; przed rokiem zainagurował stworzony przez siebie Festiwal Teatrów Europy Środkowej "Sąsiedzi"; otrzymał liczne nagrody na festiwalach w kraju i za granicą.