Artykuły

W poniedziałek na Scenie Margines spotkali się twórcy teatrów alternatywnych z Olsztyna i okolic - kilkanaście osób usiadło przy jednym stole i rozmawiało o tym, jaki teatr robią, dla kogo i po co. Zaprosił ich Giovanny Castellanos, nowy szef Sceny Margines. Podkreślał, że chce być pośrednikiem i prowokatorem, ale i chce poznać twórców - pisze Ewa Jarzębowska w Gazecie Wyborczej - Olsztyn.

Castellanos [na zdjęciu] od dziesięciu lat mieszka w Polsce, w teatrze alternatywnym działał od dziecka. Śmieje się, że w Kolumbii innych nie ma, bo jest tylko jeden teatr instytucjonalny - narodowy, który gra repertuar komercyjny. Pozostałe teatry walczą o przeżycie. - Tu macie raj teatralny, bo przynajmniej jedna instytucja w mieście posiada na to fundusze - żartował. Pytał przekornie, dlaczego w Polsce istnieje teatr offowy.

- Z potrzeby serca - odpowiedziała Krystyna Spikert z Teatru Rapsodycznego. - Miałam etaty w różnych instytucjach, ale wolałam robić spektakle, wynajmując sale i realizując swoje pomysły. To potrzeba niezależności i miłośnictwa. Chciałam rozwijać się w dziedzinie słowa i to zrobiłam.

- Zgadzam się z panią - dodała Agnieszka Kołodyńska z teatru Porywacze Ciał z Poznania, która ostatnio pracuje z dziećmi i młodzieżą pod Olsztynem. - Nawet jak teatr dostaje granty na spektakl, wtedy musi iść torem umowy i jak chce zmienić coś, co wcześniej napisał, trzeba robić to zgodnie z umową. W teatrze alternatywnym twórca jest sam sobie sterem, żeglarzem i okrętem. Robi to, co chce i o czym chce.

- Czy teatr offowy to teatr odrzuconych? Dla kogo gracie? - dopytywał Giovanny Castellanos.

- Każdy ma swoją publiczność. Ja się czuję odrzucona przez realia. Bo jak chcę zrobić dobry spektakl, to muszę być albo uboga, bo wszystko na niego wydam, albo będzie minimalistyczny. Często mamy dobre pomysły, ale z przyczyn finansowych je odrzucamy. I nie chodzi o bogatą scenografię, ale np. o światła, które kosztują - mówiła Kołodyńska.

- Jest taki typ "amator", który tak kocha to, co robi, że będzie w teatrze bez względu na wszystko i będzie próbował uczestniczyć w tej tajemnicy - stwierdziła Krystyna Jędrys, związana z teatrem Kokon. Podkreślała, że widz jest ważny, ale i przyznała, że spektakle robi dla siebie. - Jeśli mnie jakoś nie dotyczą, to i nie interesują - mówiła.

- Ja stworzyłam Teatr Rapsodyczny tylko i wyłącznie z egoizmu, by się doskonalić - dodawała Krystyna Spikert. - Zgłosiła się młodzież, która chciała robić to ze mną.

Zebrani zgodnie stwierdzili, że nie są dla siebie konkurencją. Ale chodzą na swoje spektakle, podpatrują.

To było pierwsze takie spotkanie twórców alternatywnych w Olsztynie. - Nie mogę niczego obiecać, ale chcę oglądać wasze spektakle i zapraszać was do nas - mówił Castellanos. - Misją teatru jest zadawanie trudnych pytań, a teatr alternatywny szuka niekonwencjonalnych dróg, gdzie w trudnych warunkach często padają ciekawsze odpowiedzi.

Jego marzeniem jest organizowanie warsztatów mistrzowskich, na których uczyliby profesjonaliści. Ten pomysł przyjęto z entuzjazmem. - Mamy salę i instytucję za plecami, chcemy razem z wami podjąć działania, ale nie chcemy być w nich jedynie stroną materialną. Chodzi o to, byśmy wykorzystywali się nawzajem - mówił Castellanos. - W Polsce granica między teatrem alternatywnym a instytucjonalnym się zaciera. Powstaje dziwna hybryda, chciałbym, żeby taka miała też tu miejsce.

Niektórzy chcieliby wystąpić na Marginesie, inni przeciwnie. - Nie wyobrażam sobie, żebyśmy tu występowały - stwierdziła Bogumiła Radaszewska z Teatru Prawie Dorosłego z Bartąga. - Bo u nas pod brzozą jest pięknie. Na festiwal teatrów wiejskich "Pod Brzozą" przychodzi dużo ludzi, przyjeżdżają z okolicznych wsi, są ogóreczki, smalec, klimat. Jak grałyśmy, byłyśmy tak przejęte, że nic nie widziałyśmy, ale znajomi potem opowiedzieli nam, że na spektakl przyszedł m.in. pan, który zwykle stoi z piwem pod sklepem. Przed naszym przedstawieniem też kupił piwo, ale przez całe przedstawienie, jakieś 50 minut, trzymał je rękach i nie otworzył.