Warszawa. Piotr Beczała zaśpiewał w stolicy
- Przyjechał następca Kiepury! - wołał jakiś pan w długiej kolejce oczekujących pod kasą Opery Narodowej. Publiczność przyjęła występ Piotra Beczały w "Rigoletcie" entuzjastycznie.
Sam artysta potraktował debiut na stołecznej scenie prestiżowo. Choć rola księcia Mantui stała się jego wizytówką artystyczną w świecie, dostrzec można było pewną tremę. Arię rozpoczynającą "Rigoletta" zaśpiewał efektownie, ale brakowało mu lekkości, jakby próbował dopiero dopasować się do akustyki nieznanej mu sali. Potem z każdą chwilą było coraz lepiej. W trzeciej scenie (z kolejną arią) całkowicie podbił publiczność.
Ostatni akt należał tylko do niego. Z maestrią wykonał przebój wszystkich tenorów "La donna é mobile", potem nadał szlachetny ton kwartetowi solistów, a na koniec wariację arii o zmienności kobiet ozdobił naturalnym wysokim dźwiękiem, zaśpiewanym miękko i znacznie dłużej, niż może sobie na to pozwolić większość tenorów.
Piotr Beczała jest lirycznym tenorem o ładnej, ciekawej barwie i dobrze wie, co z takim głosem robić. Środkami czysto wokalnymi potrafił wykreować postać księcia Mantui, który stał się ciekawszym bohaterem "Rigoletta" niż tytułowy błazen. Znudzony władca, fałszywy student bawiący się uczuciem młodej dziewczyny, cyniczny podrywacz - w każdym akcie do jego wizerunku dodawał nowy, interesujący rys.
Udział Piotra Beczały w "Rigoletcie" jest wydarzeniem sezonu Opery Narodowej. Pokazał też, jak daleka droga przed jej dyrekcją, deklarującą, że chce tworzyć teatr na wysokim poziomie muzycznym. Tej klasy artysta bezlitośnie obnażył braki partnerujących mu solistów. Przy nim każdy zmagał się z muzyką Verdiego, co nie jest tak widoczne w przedstawieniach bez udziału świetnych gości. Ciekawe, czy pojęli to polscy śpiewacy, których wielu tego wieczoru zasiadło na widowni.
Piotr Beczała wystąpi też dzisiaj w "Rigoletcie", a 14 kwietnia zaśpiewa na koncercie w Poznaniu.
