Taneczny powrót Becketta
"Flow" w reż. Norberta Rakowskiego w Słodowni Starego Browaru w Poznaniu. Pisze Marta Kaźmierska w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Spektakl przypomniany w ciągu dwóch ostatnich dni w Słodowni Starego Browaru trochę mnie znużył. Choć trzeba przyznać, że kilka obrazów z "Flow" zapada w pamięć.
Ciąg powtarzalnych, przenikających się scen gonitw i upadków, przeplatanych długimi kadencjami w bezruchu, to trafiony pomysł przy próbie przełożenia dramatu Samuela Becketta na język tańca. Pytanie, czy ów cykl musi być także przewidywalny. Tekst irlandzkiego pisarza określany jest niekiedy mianem "udramatyzowanej nicości": świat w nim obumiera i nic się nie zmienia. Jest czekanie. W spektaklu "Flow" czekają więc tancerze, tęsknie patrzący w dal z wysokości drewnianych słupów, a razem z nimi czeka także publiczność. - Widz nie potrzebuje dziś wielu słów - mówił w jednym z wywiadów reżyser "Flow", Norbert Rakowski. To słuszne założenie. Ale właśnie dlatego kilku minut czekania warto byłoby widzowi oszczędzić. Nie po to, by spektakl zyskał na spójności, bo on już jest spójny. Raczej po to, by zaostrzyć dynamikę całości, żeby chciało się do Słodowni wracać.
Choreografia Jacka Owczarka i Witolda Jurewicza, wykonanie Krzysztofa Skolimowskiego, Pawła Skalskiego, Tomasza Wesołowskiego i Tomasza Graczyka, doprawione niepokojącą muzyką Włodka Pawlika i surową, niemalże pustynną scenografią Wojciecha Stefaniaka oddają wrażenie pustki, wyzierające z literackiego pierwowzoru. Spękana ziemia czeka razem z ludźmi, którzy po niej stąpają. Postacie to nienawidzą się, to bawią, po czym znów się nienawidzą, budując czytelny, wyrazisty tryptyk. Można go powielać w nieskończoność: symetria - widoczna u Becketta - pozostanie.
Premiera "Flow" odbyła się w Starym Browarze jesienią zeszłego roku. Czekano na nią, nie bez powodu: w scenicznym dialogu spotkali się tu aktor i reżyser Norbert Rakowski, tworzący do tej pory choreografie dla teatru Wojciech Stefaniak oraz artyści teatru tańca. Efekt tej współpracy na pewno warto ocenić samemu. Czekając na kolejne jej odsłony.
