Wrocław. Zapomniani pracownicy Pantomimy Tomaszewskiego
O Januszu Dońcu, wieloletnim pracowniku Wrocławskiego Teatru Pantomimy i innych także zapomnianych jego kolegach pisze inny pracownik zespołu Tomaszewskiego.
Jestem byłym długoletnim pracownikiem Teatru Pantomimy. Pracowałem w administracji teatru na znaczącym stanowisku. Z żalem i wielkim rozczarowaniem zauważyłem, że nikt nie pamiętał o ludziach, którzy nie błyszczą na scenie, a swój wkład w to 50-lecie mają ogromny. Przecież to niecodzienny jubileusz, a nie wywiady czy recenzje popremierowe. Czy to zaniedbanie, czy nieświadomość?
Może więc Państwa uświadomię. Jest ktoś, kto przyczynił się do tego, że ten teatr jeszcze istnieje i możemy właśnie obchodzić ten jubileusz, to p. Doniec, pracujący w rym teatrze prawie 40 lat, który w pewnym momencie, na prośbę p. Henryka Tomaszewskiego, przejął funkcję dyrektora naczelnego teatru, gdy Tomaszewski był zmęczony całą machiną administracyjną. On też po śmierci Tomaszewskiego scalał ten teatr i dbał, aby dalej funkcjonował. Gdy władze narzuciły zespołowi p. Czerczuk i gdy p. Sobiszewski i inni aktorzy opuścili teatr, twierdząc, że teraz nie da się pracować, dyr. Doniec dbał, by nie przepadło to, czemu Tomaszewski poświęcił całe swoje życie. Po odejściu p. Czerczuk Doniec przejął powtórnie funkcję dyrektora, a do teatru wrócili dawni aktorzy - również p. Sobiszewski. Wlaśniejego namówił Doniec na reżyserię i stąd powstały "Małpy", których premiera odbyła się, gdy Sobiszewskijuż został mianowany dyrektorem teatru. Czy o takich osobach nie należy pamiętać przy 50-leciu?
Jest jeszcze jedna osoba zasługująca, aby o niej pamiętać, chociaż nie ma aż tak znaczących zasług - p. Gubler "człowiek- orkiestra" tego teatru, który od 30 lat pracuje, nie licząc godzin pracy, wolnych dni i świąt, trzymając w swoich rękach archiwum teatru (i nie tylko).
To żenujące i smutne, że przy okazji takiego jubileuszu myśli się tylko o artystach, a zapomina właśnie o takich ludziach.
Nazwisko do wiadomości redakcji
