Odrzucone zaproszenie
Czy zarzuca mi Pani błąd w terminologii metalurgicznej? - Katarzyna Warnawska z Nowej Siły Krytycznej odpowiada na zarzuty Anny Danilewicz dotyczące recenzji ze spektaklu "Kobieta nad nami" w reż. Dariusza Szady-Borzyszkowskiego.
Szanowna Pani Anno,
Chciałabym odpowiedzieć na Pani e-maila, który dotarł do mnie za pośrednictwem wortalu teatralnego e-teatr. Po pierwsze pragnę wyraźnie zaznaczyć, że byłam obecna na premierze spektaklu "Kobieta nad nami" w reżyserii Dariusza Szady-Borzyszkowskiego. Po wtóre przyznaję, że jeden z Pani zarzutów obarcza moje konto i jest karygodną pomyłką, za co przepraszam. Na ziemi faktycznie nie było piasku, tylko gazety. Co do kolejnych Pani zarzutów, pozwolę sobie podjąć z nimi polemikę:
1. Wyrażenie "postawny chłop o twarzy wypielęgnowanego dużego dziecka" jest metaforą, której użyłam, by opisać charakterystycznego aktora. Może się Pani z nią nie zgadzać, ale to sprawa wyłącznie uznaniowa bądź, jak Pani woli, interpretacyjna. Jednym słowem Pani zarzut, nie podlegając falsyfikacji, nie jest miarodajny.
2. Gaczyn siedział pod ścianą, lekko schowany pod ekranem. Tak to wyglądało z miejsca, na którym siedziałam (tył widowni od strony garderoby, w stronę rzeczonego ekranu). Z tej perspektywy częściowo zasłonięty aktor w pewnym momencie faktycznie wyłonił się zza elementu scenografii.
3. Zupełnie nie rozumiem komentarza, dotyczącego metalowego fragmentu podłogi. Przecież bohaterowie układali podest z kawałków aluminium (a zatem rodzaju stopu metalu; czy zarzuca mi Pani błąd w używaniu terminologii metalurgicznej?).
Mam nadzieję, że moja odpowiedź wyczerpuje Pani wątpliwości. Jako wieloletnia recenzentka "Gazety Współczesnej", rozumie Pani chyba, że drobne błędy są zazwyczaj wynikiem pisania na gorąco, pod presją czasu. Mimo to jeszcze raz przepraszam za popełniony błąd i dziękuję za wnikliwe czytanie recenzji.
Pozdrawiam serdecznie.
Katarzyna Warnawska
