Molier wiecznie żywy
Druga premiera nowohuckiego Teatru Ludowego w Rynku Głównym potwierdza przypuszczenie, że rewolucji nie będzie. Do "Maszkarona" - przepraszam - na scenę "Pod Ratuszem", będziemy przychodzić po śmiech.
Ostrożna dyrekcja teatru na pierwszy ogień rzuca pewniaki. "Lekarz mimo woli" to Molierowskie opracowanie tematu starego jak ludzkość - hochsztaplerów, którym nasza głupota każę powierzać wszystko, co najcenniejsze. Tytułowy bohater, Sganarel, początkowo wzbrania się przed wmówioną mu profesją, później jednak z naiwności bliźnich ciągnie całkiem niezłe profity.
Reżyser Tomasz Obara nie bawi się w finezyjne budowanie psychologii postaci. Nie wyręcza też widzów w tworzeniu łatwych, aktualizujących aluzji.
Prezentując arcyzabawną farsę, stawia na rozbrajający komizm. Sganarel śmieszy nieporadnością połączoną ze sprytem i absolutnym słuchem na cudzą próżność i zachcianki. Kreujący go Sławomir Sośnierz bardzo dobrze buduje trudną rolę. Podkreślając absurdalność postaci, każę wierzyć, że przecież ulepiona jest z tej samej gliny co my.
W widowisku roi się od pantomimicznych etiud, o których wyrazistości w wielkiej mierze decyduje muzyka niezawodnego Krzysztofa Szwajgiera. Autorzy spektaklu ogrywają rozpacz wyrywającego włosy z własnej głowy kochanka - Leandra (Roland Nowak), wielkie jak marzenie podstarzałych tatusiów piersi mamki - Jagusi (Małgorzata Krzysica), gminne maniery Łukasza (Andrzej Franczyk) oraz Piotrusia i jego taty (Tomasz Schimscheiner i Zdzisław Klucznik). Niewyczerpanym źródłem śmiechu okazuje się też ustawiona pośrodku sceny studnia, służąca nie tylko do podtapiania niesfornych. Oszczędna scenografia Elżbiety Krywszy pozwala skupić uwagę na grze aktorskiej i na wyciąganych, jak żaba z wody albo medyczne instrumentarium spod płaszcza aptekarza, śmiechogennych rekwizytach.
Nie ma w tym spektaklu "strzelby", która nie wypala, ani Strzelca, który nie potrafi pociągnąć za cyngiel. Dlatego aktorzy wchodzący w finale komedii pod oblepiony jadłem blat weselnego stołu na pewno nie muszą kryć się tam ze wstydu.
