Artykuły

Postawmy na Starym Rynku ławeczkę Hoffmanna - apeluje stowarzyszenie "Starówka Płocka" i "Gazeta". Pomysł jest gotowy: Hoffman zasiądzie na niej ze swoim literackim bohaterem, słynnym baśniowym kotem Mruczysławem.

Nie bez przyczyny piszemy o tym właśnie teraz. Dziś Dom Darmstadt kończy dziesięć lat. A przecież to właśnie tu przed laty mieszkał Ernst Theodor Amadeus Hoffmann [na zdjęciu] - wybitny niemiecki romantyk, kompozytor, malarz, pisarz, scenograf.

- Chcielibyśmy upamiętnić wielkiego twórcę, zostawić pamiątkę po dziesiątych urodzinach Domu Darmstadt i uatrakcyjnić Stare Miasto - przekonuje prezes "Starówki Płockiej" Jerzy Skarżyński.

A skąd wzięliśmy kota? Z utworu Hoffmanna "Kota Mruczysława poglądy na życie".

Mruczysław to uczony młody kocur, pisarz i poeta, który w swym pamiętniku krytykuje bez ogródek ludzi i ich słabostki. Hoffmann okazał się w swej satyrycznej opowieści prawdziwym znawcą kotów.

Ale od początku. Bohaterem książki jest kompozytor i kapelmistrz Jan Kreisler, romantyczny geniusz, którego nikt nie rozumie i który musi znosić obelgi i drwiny. Jego całkowitym przeciwieństwem jest kot Mruczysław - wróg wszystkiego, co ma jakieś znaczenie. Na skutek dziwnego zrządzenia losu biografia Kreislera i pamiętnik Mruczysława splatają się w jednej książce.

- Wprawdzie nie ma żadnych bezpośrednich dowodów, że Mruczysław był kocurem z płockiej starówki, ale też nie jest to wykluczone. Pobyt nad Wisłą wszechstronnie utalentowany Hoffmann traktował jak zesłanie na koniec świata, nudził się tu przeokropnie i niewykluczone, że zaprzyjaźnił z jakimś dachowcem - podpowiada Skarżyński. - Kraków ma gołębie. Płock należy do kotów. Co więcej, one schodzą się najczęściej w okolicach Domu Darmstadt, jakby Hoffmann rzeczywiście zostawił tu jakąś pamiątkę po Mruczysławie.

Na ławeczce przy Hoffmannie i Mruczysławie przysiąść mógłby każdy. Byłaby atrakcją dla płocczan i turystów. Obowiązkowym punktem programu plenerowych sesji zdjęciowych.

Propozycji lokalizacji jest kilka: przed Domem Darmstadt, w bramie albo na podwórku, którego remont ma się rozpocząć wiosną. Jego projekt przewiduje, że staną tu ławeczki. Jedna może być rzeźbą Hoffmanna.

- Wspaniały pomysł - wykrzyknął radośnie na wieść o pomniku kierownik Domu Darmstadt Mariusz Wojtalewicz. - Jestem za! Trzeba na każdym kroku podkreślać, że Hoffmann mieszkał w Płocku. Kiedy powstawał Dom Darmstadt, też wykorzystano ten fakt.

* * *

Pójdźmy śladem innych miast

Stolicą oryginalnych rzeźb jest Łódź, gdzie ustawiono ławeczkę Juliana Tuwima, fortepian Artura Rubinsteina, kuferek Władysława Reymonta, fotel teatralny Stefana Jaracza, a nawet stół, za którym zasiedli najsłynniejsi przemysłowcy tworzący na przełomie XIX i XX w. łódzką Ziemię Obiecaną.

Pierwsza była ławeczka Tuwima (na zdjęciu). W 1999 r. postać poety posadził na ulicy Piotrkowskiej Wojciech Gryniewicz z Łodzi. Można się do niej przysiąść, a potarcie nosa poety przynosi szczęście.

Także Wojciech Gryniewicz jest autorem ławeczki Kuriera. Przed warszawskim domem, w którym ostatnie lata życia spędził Jan Nowak-Jeziorański, na ławce siedzi Kurier z Warszawy i z lekkim uśmiechem patrzy na przechodniów.

Łódź gonią jednak torunianie. Ustawili pomnik prof. Filutka poświęcony pamięci mieszkającego przed laty w Toruniu Zbigniewa Lengrena, autora komiksu o prof. Filutku i jego psie Filusiu, a także rzeźbę upamiętniającą Kargula i Pawlaka.

W Kazimierzu nad Wisłą stanął pomnik Kundla Uniwersalnego. Nocami wydaje się jak żywy i nawet gdy nie ma nikogo na Rynku, on pilnuje, patrzy i czeka, aż ktoś potrze jego wyślizgany nos na szczęście.

Wrocław ma pomnik krasnala, bo jest stolicą tych istot. Pomagały legendarnej Pomarańczowej Alternatywie, światową sławę zyskały po Rewolucji Krasnoludków - happeningu w 1988 r.

Takich przykładów jest dużo, dużo więcej. Teraz czas na Płock. Realizacja pomysłu jest w zasięgu ręki, szukamy sponsorów.