Artykuły

Zapiekanki smak w Łaźni Nowej

Jeśli tekst Zapolskiej Moralność pani Dulskiej wyobrazimy sobie jako dosyć smaczne, ale może nieco zbyt nachalne w smaku ciastko z kremem, dzieło Bartosza Szydłowskiego pt. Moralność pani Dulskiej, czyli w poszukiwaniu zagubionego czakramu będzie mieć smak podłej zapiekanki sprzedawanej w budce na placu. Zapiekanka (dosłownie) jest jednym z "wstrząsających" i całkowicie bezsensownych rekwizytów spektaklu zrealizowanego w Łaźni Nowej na kanwie tego popularnego dramatu. Oto zakłamany stary Kraków, uosabiany przez mieszczańską rodzinę Dulskich, przeciwstawiony został chłopskiej Nowej Hucie, autentycznej, prostej i prawej. Idea ciekawa, choć w sumie dość łopatologiczna. Gorzej, że wykonanie to katalog pretensjonalnych i nietrafionych grepsów, których symbolem jest nasz rodzimy fast food.

I tutaj w świat teatru odważnie wkracza film - współczesny artysta Zbyszko Dulski filmuje wszystko, co się rusza (niczym Marcin Koszałka, który akurat naprawdę nie zasługuje na tę poniżającą sugestię). Niby więc taki z niego odważny Koszałka, ale kwintesencją mieszczańskości okazuje się w spektaklu... Piwnica pod Baranami. Ciekawe dlaczego, skoro jakimkolwiek znaczącym punktem odniesienia była ostatnio jakieś 30, 40 łat temu? I co ma wspólnego z mieszczańskim Krakowem? Wśród odważnych chwytów obnażających nędzę Krakowa znajdzie się też lubieżny taniec Dulskiej na fortepianie oraz konwersacja na kanapie w akompaniamencie popierdywania (kłania się nieśmiertelny Benny Hill, brawo!). A wszystko wśród odrapanych ścian piwnicy czy garażu i pośród progresywnych, muzycznych brzmień korespondujących z dulszczyzną na zasadzie piernika i wiatraka. Czakram wyparował, tytułowy trop okazał się fałszywy. To wcale nie żart, ale zaczynam tęsknić za czasami, kiedy Zapolską reżyserowała Olga Lipińska.