Cóż za doskonała zupa
Dziennikarz - Najsłynniejsze były postne obiady piątkowe hrabiny... Cóż to był za zaszczyt! Być w liczbie dziesięciu, piętnastu najwyżej osób, które dostąpiły tych postnych obiadów... Coś nad wyraz cudownego, cudownie jarskiego, zawierała gastronomiczna wstrzemięźliwość tych przyjęć, a olbrzymie fortuny skromnie pochylone nad porcją kalarepki czyniły niezapomniane wrażenie, zwłaszcza na tlę straszliwej mięsożerności współczesnych stosunków. Specialite de la maison... Zupa z dyni pasztetowej... Zupa z dyni na słodko, duszonej do miękkości - do miękkości... ZUPA! Et fiat voluntas tua... Cóż za doskonała zupa. I to bez żadnego mordu ani trupa
Reżyser - Za długim, przykrytym białym obrusem stołem siedzą goście. To jest polska biesiada... To rekwizytornia naszych narodowych mitów i kompleksów. To wielka szafa z tysiącami pytań. To, nasz wielowiekowy dorobek, nasz bagaż, nasze sacrum, przed którym klęczymy i które z każdym dniem przygina nas do polskiej ziemi... Czym ta ziemia? Mą ojczyzną- krwią i blizną. Czy ją kochasz?
Baron - Oczywiście nie warto nawet mówić o wyższości Polaków nad Murzynami i Azjatami, którzy mają odpychającą skórę. Ale i wobec narodów europejskich niewątpliwa jest wyższość Polaka. Niemcy - ciężcy, brutalni, z platfusami, Francuzi - mali, drobni i zdeprawowani, Rosjanie - włochaci, Włosi - bel canto. Jakaż ulga być Polakiem i nic dziwnego, że wszyscy zazdroszczą nam i chcieliby znieść nas z powierzchni ziemi. Jedynie Polak nie budzi w nas wstrętu.
Hrabia - Polacy są narodem dziwnie sympatycznym. Polak zawsze był taki, jak to mówią wisus i rogata dusza.
Śpiew - Będziem rąbać, będziem siekać/ Jak nam miły Bóg i kraj/ Dalej, bracia, a nie zwlekać/ Z naszej Polski zrobim raj!
Witold - Musisz ustalić, co jest dla ciebie najwyższą wartością: Polska, czy ty sam? Wybierz co dla ciebie bardziej zasadnicze: czy to, że człowiekiem jesteś w święcie, czy Polakiem?
Przezwyciężyć polskość! Rozluźnić to nasze poddanie się Polsce. Oderwać się choć trochę! Powstać z klęczek! Uzyskać - to najważniejsze - swobodę wobec formy polskiej, będąc Polakiem być jednak kimś obszerniejszym i wyższym od Polaka!
Cóż to znaczy konkretnie mówiąc Polska? Polska to nasze życie zbiorowe, tak jak ono urobiło się w ciągu wieków. Ale czyż nie były to wieki ciągłego, rozpaczliwego szamotania się i zmagania z przerażającymi, wrogimi siłami, wieki chorobliwego, konwulsyjnego istnienia, wieki niedorozwoju?- Czy wobec tego, jeśli Polak pragnie być człowiekiem pełnowartościowym i zdolnym do napięcia wszystkich swoich energii w tak przełomowej, jak obecna chwila, nie powinien on wypowiedzieć służby tej "polskości", która go dzisiaj określa?
Dziennikarz - Pytania Specialite de la maison?
