Lublin. Ci, którzy odeszli w ostatnim roku
W ostatnim roku pożegnaliśmy wiele znanych osób mieszkających i związanych z Lublinem. Dziś wspominamy tych, których z nami już nie ma.
Roman Kruczkowski
Zmarł 2 października 2019 roku. Miał 83 lata. Kruczkowski był wybitnym aktorem, reżyserem, choreografem i poetą. W latach 1991-2001 przewodził lubelskiej kulturze studenckiej, będąc dyrektorem Akademickiego Centrum Kultury UMCS Chatka Żaka. W młodości występował na deskach Teatru Lubuskiego w Zielonej Górze, potem w teatrach w Jeleniej Górze, Opolu i Częstochowie. W 1966 roku związał się z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie pracował niemal 20 lat. Od 2001 roku grał w nim gościnnie. W latach 1986-1991 był związany z Teatrem Rozmaitości w Warszawie, w którym pełnił stanowisko zastępcy dyrektora. W tym samym czasie piastował funkcję dyrektora Chatki Żaka. Zajmował się również reżyserią. Był współorganizatorem lubelskiego oddziału Związku Artystów Scen Polskich.
*
Mirosław Korbut
Zmarł 14 października 2019 roku w wieku 55 lat. Pracował m.in. w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej im. Karola Lipińskiego w Lublinie jako nauczyciel muzyki w klasie fagotu, w Teatrze Muzycznym w Lublinie i Zespole Estradowym "DESANT". Był także dyrektorem departamentu kultury w lubelskim urzędzie marszałkowskim. W 2014 r. kandydował do sejmiku województwa z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego. Od 2013 do 2019 roku pełnił funkcję dyrektora Muzeum Wsi Lubelskiej.
*
Romuald Dylewski
Romuald Dylewski zmarł 7 stycznia 2019 r. Urodził się w 1924 r. w Łęcznej. Studiował w latach 1945-52 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Bezpośrednio po studiach pracował w Biurze Urbanistycznym Warszawy, gdzie zajmował się rozbudową Żerania i Pragi-Północ. Wtedy dostał propozycję przyjazdu do Lublina, by wzmocnić tutejszą pracownię urbanistyczną i przygotować pierwszy powojenny plan zagospodarowania przestrzennego dla miasta.
Do Lublina Dylewski przyjechał na "okresową delegację", został na stałe. Na drogę dostał wtedy kartkę papieru napisaną na maszynie, gdzie były spisane wytyczne do nowego planu w ośmiu punktach. Prawdopodobnie ich autorem był Bolesław Bierut. To w tych wytycznych była mowa m.in. o tym, by stworzyć w mieście większą otwartą przestrzeń wodną. Efektem jest wybudowany w latach 70. Zalew Zemborzycki.
W tym pierwszym planie Lublina był także pomysł dzielnicy Rury razem z ideą Centrum Zana. Koncepcję Centrum Zana Dylewski dopracowywał w latach 60., po powrocie z Anglii, gdzie był na stażu w biurze planowania Londynu.
Od 1985 r. Dylewski pracował w Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej (obecnie Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa) w Warszawie. Przez wiele lat był kierownikiem lubelskiej filii instytutu.
Ważniejsze prace urbanistyczne Dylewskiego za granicą to: plan rejonu West Bethnal Green w Londynie, plan rozwoju miasta Bagdad i aglomeracji bagdadzkiej, plan miasta Homs w Iraku, plan Nowego Miasta Madina Al-Asad w aglomeracji Damaszku w Syrii, plany miast Trypolitanii w Libii (generalny konsultant).
Dylewski nagrodzony został m.in. Złotą Odznaką SARP, Złotą Odznaką Honorową Towarzystwa Urbanistów Polskich, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
