"Parady" Jana Potockiego
Jan Potocki (1761-1815) był bez wątpienia nie tylko jednym z najwybitniejszych twórców, ale takie "najciekawszych ludzi" swojej epoki. Jego tycie stać by się mogło kanwą równie interesującego i równie awanturniczego romansu, jak najpopularniejsze z jego dzieł - "Rękopis znaleziony w Saragossie".
Jego miniatury dramatyczne - "Parady" napisane w roku 1792 dla teatru dworskiego w Łańcucie i szczęśliwie wydane sumptem autora w rok później) przez półtora stulecia przeleżały w zapomnieniu. "Odkryte" w połowie lat pięćdziesiątych przez Leszka Kukulskiego stały się teatralnym wydarzeniem nie tylko jednego sezonu ! nie tylko w naszym kraju. "Parady" wywodzące się z commedia dell arte (ściślej jej francuskiej wersji) - stąd właśnie typowy dla gatunku krąg bohaterów: Zerzabella, Gil, Kasander, Leander - szydziły takie z literackich konwencji epoki, podejmowały fascynujące współczesnych problemy. Dzisiaj warstwa ta Jest zapewne mniej wyrazista, pozostał przecież autentyczny dowcip dialogu (znakomicie zachowany w przekładzie - przypomnijmy: Potocki pisał po francusku - Józefa Modrzejewskiego), pozostały przezabawne perypetie bohaterów. I chociaż schematy konstrukcyjne tych miniatur są doskonale znane, "Parady" są zaskakująco świeże i żywe do dziś.
"Paradami", które powstały z myślą o scenie dworskiej inauguruje wałbrzyski teatr działalność sceny w pobliskim Zamku Książ. Przygotowano dwie wersje widowiska: , plenerową na zamkowych tarasach i kameralną w barokowej "sali Maksymiliana", która sama w sobie stanowi znakomitą oprawę dla tych "dworskich zabaw" Tak więc miniatury Potockiego dla dworskiej sceny pisane po latach wróciły do swych naturalnych warunków.
Twórcą przedstawienia Jest młody reżyser Bernard Ford - Hanaoka, oprawę sceniczną projektował Ryszard Grajewski, a twórcą muzyki Jest Czesław Niemen.
W obsadzie: Zofia Słaboszówna (Zarzabella; i Zbigniew Bryczkowski (Gil), Daniel Rustosik (Leander) oraz Kazimierz Ostrowicz, Jerzy Tyczyński, Kazimierz Zieliński (Kasandrowie).
Scena wałbrzyska zaprasza więc na theatrum do zamku Książ, a także do innych miejscowości, gdzie znajdują się stylowe, choćby i niewielkie, sale.
