Artykuły

26 października w Maxim Gorki Theater odbędzie się berlińska premiera spektaklu "Jedem das Seine. Ein Manifest". Najnowszy spektakl Marty Górnickiej otworzy tegoroczną edycję festiwalu BERLINER HERBSTSALON, którego hasło przewodnie brzmi DE-HEIMATIZE IT!

Festiwalowi będzie towarzyszyć wystawa, w ramach której zaprezentowana zostanie dokumentacja poprzednich prac Górnickiej (m.in MAGNIFICAT, MOTHER COURAGE WON'T REMAIN SILENT. A CHORUS FOR WARTIME).

"I can't believe I still have to protest this shit", mówią transparenty na protestach kobiet, które na całym świecie walczą znów o swoje prawa podstawowe. Spektakl Marty Górnickiej opowiada o replikującej się logice patriarchatu i jej obscenicznej przemocy. Odradzające się w całej Europie i na świecie faszyzm i nacjonalizmy znów instrumentalizują ciała kobiet i dzieci i wykorzystują je w politycznej wojnie. Totalne zarządzanie kobiecym ciałem jest fundamentem każdego nacjonalistycznego populizmu. Radykalne polityczne formacje prawicowe są dziś budowane wokół haseł "obrony kobiet". To nasze kobiety i ich ciała trzeba chronić przed barbarzyńskimi hordami. Przed Obcymi. Ostatecznie to kobiety i dzieci są dziś najskuteczniejszą ideologiczna bronią.

W MANIFEST patrzę na ciało, jako miejsce w którym wciąż odradza się i trwa faszyzm. Powołuję na scenie monstrualną figurę Trumpa jako obscenicznego wcielenia sojuszu kapitału, mizoginii i bezgranicznej pogardy dla inności zdefiniowanej jako słabość. W czasach #metoo i protestów w Stanach Zjednoczonych, manifestacji kobiet, które przetaczają się przez świat, CHÓR nie może być niczym innym niż aktem wywrotowym i pieśnią wściekłości (...) - pisze Marta Górnicka.

Berliner Herbstsalon to interdyscyplinarny festiwal organizowany przez Maxim Gorki Theater od 2011 roku. Poprzez teatr i sztuki wizualne porusza kwestie tożsamości, narodowości oraz stawia pytania o przynależność indywidualną, społeczną i państwową. W ramach trzytygodniowego programu odbędą się: wystawa 40 artystów sztuk wizualnych i performatywnych, 5 premier teatralnych, produkcje gościnne, konferencje oraz Akademia Młodych Kuratorów, której celem będzie rozwijanie dyskursu feministycznego w relacji do tożsamości, narodu i przynależności.

***

JEDEM DAS SEINE. EIN MANIFEST

koncept, reżyseria, tekst libretta: Marta Górnicka

muzyka: Polly Lapkovskaja

choreografia: Anna Godowska

dramaturgia: Johanna Höhmann

konsultacja dramaturgiczna: Agata Adamiecka

scenografia: Robert Rumas, Charlotte Marr

kostiumy: Sophia May, Nicole Marianna Wytyczak

tłumaczenie: Andreas Volk

na podstawie tekstu Katji Brunner

koproducenci: Münchner Kammerspiele, Maxim Gorki Theater

monachijska premiera spektaklu miała miejsce 28.05.2018 r.

terminy pokazów: 26 października, godz. 19.30, 27 października godz. 20.30

miejsce: Maxim Gorki Theater, Berlin

***

Wybór recenzji:

"W tym świecie maksyma "Jedem das Seine" rozumiana jest cynicznie, jeśli spojrzeć na nią z ekologicznego, ekonomicznego, narodowego bądź genderowego punktu widzenia - zawsze stawia się w nim na prawa silniejszych.

Chór Górnickiej porusza się w tą i z powrotem między buntem a robotycznym zniewoleniem, ale co jakiś czas pełen agresji gromadzi się, aby dać dojść do głosu tej innej części społeczeństwa, której zachowanie bliskie jest salonowemu faszyzmowi.

To krótki, bolesny opis rzeczywistości, który optycznie i akustycznie wbija się w świadomość widza i poprzez swoją upartość na długo pozostanie w jego pamięci".

Bayerischer Rundfunk, Sven Ricklefs

*

"Polskiej reżyserce udało się jednak w monachijskim teatrze Kammerspiele stworzyć wspaniałe wydarzenie teatralne (...) To potężne słowne oratorium, rytmiczne tupanie słowami, kanoniczne staccato zdań i sylab. Bowiem do brzmienia dochodzi tutaj jeszcze ruch: chór składający się z czterech mężczyzn i osiemnastu kobiet na gołej, jasnej, drewnianej scenie pokazuje także wspaniałą choreografię. Ich taniec bywa skomplikowany i zawiły, zwykle jednak charakteryzuje się przestrzeganiem brutalnego taktu, tworząc w ten sposób wzburzoną cielesną parafrazę masy i władzy, która została perfekcyjnie zsynchronizowana z rytmem słów".

Bayerische Staatszeitung, Alexander Altmann

*

W tym intensywnym, trwającym trzy kwadranse manifeście, wszystko, co wykrzyczane, wyszeptane, wytańczone (choreografia Anna Godowska) i wyśpiewane (kompozycje Polina Lapkovskaja, lepiej znana jako Polyester) tworzy spójną całość. Do wielowarstwowych i subtelnych ambiwalencji, które sprawiają, że ten performance jest tak interesujący należy również finał. [...] Kantata Johanna Sebastiana Bacha "Nur jedem das Seine" rozbrzmiewa tu podniośle i dźwięcznie, ale jej tekst jest okaleczony, a gdzieś w tle słychać lekceważący dziewczęcy chichot".

Abendzeitun, Mathias Hejny

*

"Prawie zacząłem się pocić. Tego się nie spodziewałem. Chóralny protest. Reżyserka nazywa swoją sztukę "manifestem". Nie chodzi tu o grę aktorską. Chodzi wyłącznie o treść, przesłanie i pytanie, na ile całość porwie widza. Byłem bliski zadania sobie pytania: czy ograniczona i w jakimś sensie ekskluzywna przestrzeń teatru jest na to jeszcze właściwym miejscem? Wszystko mogło się przecież odbyć w miejscu publicznym, na Marienplatz. Przechodząc zatrzymalibyśmy się!".

AUS DEM LEBEN Kulturstories, Max Kuhimman

*

"Ten chór to wzburzona masa, plazma myśli we wciąż zmieniających się konstelacjach, czasami jako potężna siła konfrontująca się z widzem, czasami jako zbiorowość jednostek. Tendencje faszystowskie pokazywane tutaj są także poprzez faszyzujący sposób konfrontacji z masą. Technicznie wszystko jest tu zapięte na ostatni guzik (...) Te 50 minut furczy jak mechanizm największej precyzji".

Süddeutsche Zeitung, Egbert Tholl