Teatr na Pradze
Sztuki dawniejsze, które z pyłu zapomnienia coraz to czyjaś troskliwa dłoń wydobywa - budzą u nas echa dawnych, mocnych i szczerych wzruszeń Miło jest na skrzydłach wspomnień w odległą wylecieć przeszłość i odświeżyć sobie w pamięci dawne dzieje i sztuki, które przed laty olbrzymiem cieszyły się powodzeniem. Dramat ludowy Galasiewicza "czartowska ława"z muzyką Wrońskiego, wystawiony na Pradze, napisany jest z istotnym talentem, owiany szczerą poezją wsi polskiej, pełen sentymentu i w akcji żywej rozwija zręcznie splątaną w węzeł misterny intrygę. Dobrze też uczynił teatr Praski, że sztukę wznowił.
Na wyróżnienie zasłużyli przedewszystkiem:pp. Zbyszewski i Zejdowski: obaj dali typy psychologicznie wierne, ciekawe i mocne w wyrazie. Porał się z trudnościami nieodpowiedniej roli, jak mógł p. Daszewski (Mydłek); dobrze grał Marka p. Nawrocki. Doś indywidualnie ujął postać Kazimierza p. Kęcki. Z ról kobiecych p. Płonowska wysunęła swoją na plan pierwszy. Pp. Bartoszewska, Kawińska, Zahorska, Ordężanka grały wybornie z temperamentem tańczyła p. Leska i p. Jankowski, który większe zyskuje uznanie u publiczności, jako śpiewak i aktor. P. Zboińska wyglądała b. miło i niewielką swą rólkę grała z wrodzoną jej prostotą i szczerością. Z pozostałych wykonawców należy wymienić pp. Halnicką, Borkowskiego, Ulenieckiego (który lepszy bywa w rolach charakterystycznych) i Jarnińskiego (bardzo dobry w roli radnego Okrąglaka).
