Artykuły

Teatr Praski, jedyny ze wszystkich teatrów w stolicy wystąpił wczoraj z widowiskiem uroczystem poświęconem uczczeniu 57-tej rocznicy powstania styczniowego. Wieczór rozpoczęto wykonaniem prologu, specjalnie na wieczór obchodowy napisanego przez znanego poetę-żołnierza p. Józefa Relidzyńskiego. W utworze tym autor ukazuje nam weterana z r 1863-go na tle śnieżnej nocy wojennej, przemawiającego do gromadki odpoczywających żołnierzy współczesnych. W szeregu krzepkich, obrazowych strof poetyckich spowiada się starzec ze swych wspomnień bolesnych z nadziei śnionych przed laty, kończy wreszcie aktem dziękczynienia za dzień dzisiejszy!... Całość, poparta towarzyszeniem muzyki i zakończona prezentowaniem broni przez dzisiejszą młódź wojskową (której przedstawili w pełnym rynsztunku bojowym użyczyła teatrowi uprzejmie komendantura miasta), wywarła na widzach porywające wrażenie niecąc entuzjastyczne, długo niemilknące oklaski. Kurtyna kilkakrotnie musiała iść do góry. Strofy weterana [...] w szlachetnym tonie wypowiedział p. Przystański. Po wykonaniu Hymnu Narodowego, wieczór zakończono odegraniem starej, ale dość jeszcze sztuki patrjotycznej Leopolda hr Starzeńskiego "Gwiazda Syberji". gdzie pani Szczepańska w roli tytułowej oraz pp. Konstanty Tatarkiewicz, Janowski i Kęcki w rolach ważniejszych znaleźli wdzięczne pole do aktorskiego popisu, to też zbierali przez cały wieczór obfite oklaski wdzięcznej za wrażenia publiczności. Sala teatralna była przepełniona. Kasa zamknięta była na godzinę przed widowiskiem. Dowód to, jak Praga zareagowała na godny uznania obchód rocznicy styczniowej przez dyrekcję tej sceny, która spełnia doskonale swoje cele kulturalne na prawym brzegu Wisły.

Utrzymać ją należy, bo oddziaływa korzystnie na życie duchowe prażan i dostarcza im artystycznej rozrywki oraz wrażeń podniosłych. Placówka to ważna i poważna.