Artykuły

"Kilka scen z życia. Według Płatonowa" w reż. Anny Gryszkówny w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Witold Sadowy.

Anna Gryszkówna, znana aktorka Teatru Narodowego, po studiach na Wydziale Reżyserii w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, przygotowała w Teatrze na Woli adaptację sztuki Antoniego Czechowa "Płatonow", dając jej tytuł "Kilka scen z życia". I podobnie jak inni reżyserzy przeniosła akcję do współczesności. Zamiast klimatu rosyjskiej prowincji i wiejskiego Don Juana oglądamy na scenie dobrze i modnie ubranego dzisiejszego podrywacza. W czasie wieczoru sylwestrowego, kopulującego bezwstydnie, na podłodze z Anną. Nie przejmującego się, że za chwilę może ktoś wejść. Całe towarzystwo to gromada rozwydrzonych i źle wychowanych młodych ludzi. Nie rozmawiają oni ze sobą, tylko wrzeszczą i tarzają się po podłodze. Wszyscy palą papierosy i popiół strącają na podłogę.

Co oni mają wspólnego z Czechowem i jego atmosferą? Nic. Z Czechowa pozostała tylko doskonała muzyka skomponowana przez Andrzej Perkmana. Reszta to nie Czechow, pod którego podszywa się reżyserka. Powinna się zająć tym, co płodzą dzisiejsi "geniusze", jeśli nie czuje Czechowa. Naprawdę to straszne, co dzieje się w dzisiejszym teatrze. Rozumiem, że taka dziś moda. Ale przedtem też istniał świat. I to należałoby w tej chwili pokazać dzisiejszemu widzowi, aby dowiedział się, jak wtedy żyło się, nosiło kostium, rozmawiało i jakie panowały zwyczaje. Anna Gryszkówna jako reżyser ma coś do powiedzenia w teatrze. Ale ustawienie sytuacji to za mało. Jej przedstawienie jest dobrze wyreżyserowane i dobrze zagrane w dzisiejszym stylu. Ale nie z epoki. W teatrze Tadeusza Słobodzianka rzadko zdarzają się pomyłki. Ma mnóstwo utalentowanych młodych aktorów. Kawałek Czechowa w tym nieczechowowskim przedstawieniu to rozmowa między Płatonowem (Otar Saralidze) i Anną (Agata Wątróbska) w drugiej, spokojniejszej części, która przykuwa uwagę widza.