Kobiety i wojna
- Widzieć takie masy ludzi to coś niewyobrażalnego. Zaczyna się odczuwać wojnę, gdyż gorączka wielka. Pot leje się tak, że na człowieku nawet suchej nitki nie ma, a tu gonią - mówi narratorka najnowszego przedstawienia Teatru Remedium "O wojnę powszechną za wolność ludów prosimy Cię, panie". Spektakl przygotowany z okazji 100-lecia niepodległości Polski został po raz trzeci pokazany publiczności na scenie HZPiT "Dzieci Płocka".
Utwór Tadeusza Różewicza powstał na podstawie dziennika napisanego przez polskiego żołnierza-sanitariusza, który podczas I wojny światowej służył w carskiej armii. Do autentycznych wspomnień autor dodał fragmenty depeszy prasowych i wiersze. Akcja obejmuje lata 1914-1918. - Ponieważ pracuję z paniami, wprowadziliśmy pewne zmiany i dodatkowe wątki. Pozwala na to kompozycja utworu.
Bohaterkami dzisiejszego spektaklu są kobiety (m. in. Wanda Gersówna), ich refleksje, ich spojrzenie na wojnę i radość z odzyskanej niepodległości - powiedział reżyser spektaklu Henryk Jóźwiak, który od 8 lat prowadzi Teatr Remedium Stowarzyszenia Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Płocku.
Rozpisany na głosy spektakl składa się z kilkunastu obrazów ukazujących wojnę ze wszystkich perspektyw. Listy z frontu, informacje w gazetach, kobiety poszukujące mężów i synów uwypuklają całą grozę czasu, który poprzedził powstanie wolnej Polski. 11 aktorek Teatru Remedium wzruszająco opowiedziało dramatyczne fakty z historii. Ładnie skomponowane sceny zbiorowe, piosenki ("Rozkwitały pąki białych róż", "Taki kraj") i opowieść narratora złożyły się na ciekawe przedstawienie. Publiczność nie szczędziła braw i nagrodziła wykonawców owacją na stojąco.
