Artykuły

Zmarłego wczoraj w Warszawie Janusza Senta - wybitnego kompozytora - wspomina Witold Sadowy.

W poniedziałek 10 grudnia 2018 roku o 10-tej rano odszedł JANUSZ SENT. Znakomity kompozytor, pianista i aranżer. Wspaniały i szlachetny człowiek. Życzliwy ludziom. Niezawodny przyjaciel. Kochany i wrażliwy. Uczynny i serdeczny. Jeszcze niedawno spotykałem się z Nim i z Jego przeuroczą żoną na każdej premierze w Teatrze Żydowskim. Pogodny i uśmiechnięty. Był w świetnej formie. Byli cudownym, kochającym się małżeństwem. Po spektaklu, na bankiecie wspominaliśmy naszą młodość i czasy, kiedy ludzie byli życzliwi sobie. Nie dzielili się na lepszych i gorszych.

Urodził się 4 stycznia 1936 roku w Świętochłowicach. Po Szkole Powszechnej, a potem Gimnazjum i maturze, ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Warszawie. W klasie fortepianu u prof. Tadeusza Szeligowskiego. Rozpoczynał jako pianista i akompaniator w Polskim Radiu. W "Podwieczorku przy mikrofonie". W latach1955-1957 był kierownikiem muzycznym Teatru Komedia, a w latach 1957-1960 Teatru "Buffo". Współpracował z kabaretami "U Lopka" i "U Kierdziołka". Występował w duecie fortepianowym z Wiktorem Osieckim. Był akompaniatorem Stefci Górskiej, Lody Halamy, Ludwika Sempolińskiego, Mieczysława Wojnickiego, Hanki Skarżanki, Ireny Santor, Violetty Villas, Danuty Rinn,Igi Cembrzyńskiej, Sławy Przybylskiej, Wojciecha Młynarskiego, Bogdana Łazuki i Jerzego Połomskiego. Pisał dla ich muzykę. Był kompozytorem głośnych i nagradzanych szlagierów "Bywają czasem takie dni", "Co z tobą mała", "Dziewczyny bądźcie dla nas dobre na wiosnę", "Ja z Lublina, ty z Lublina", "Jesteśmy na wczasach", "Jestem tylko babą", "Katarynka", "Nie mam o to żalu". Pisał też muzykę do licznych filmów. Wszedł na zawsze do historii muzyki rozrywkowej. Żegnaj kochany Januszu. Śpij spokojnie. Twojej żonie Maniuni i synowi, który poszedł w Twoje ślady, wyrazy najgłębszego współczucia.