Społeczny spektakl Marii Seweryn
Maria Seweryn wyreżyserowała poruszający spektakl "Wdech wydech" dotykający problemów wielu młodych ludzi tj. poczucie osamotnienia czy zwątpienie we własną wartość. Premiera przedstawienie odbyła się na terenie warszawskiego Soho Factory, a kolejne spektakle są prezentowane w szkołach, ośrodkach i zakładach poprawczych.
Popularna aktorka i reżyserka Maria Sewery wraz z Fundacją Sztuka Ciała stworzyła performatywny spektakl "Wdech wydech" dla widzów od 12 roku życia. Przedstawienie powstało na kanwie motywów z "Kasieńki" Sary Crossan i "Odysei" Homera i jest kierowane do młodzieży z ośrodków i zakładów wychowawczych. Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach Konkursu im. Jana Dormana organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Partnerem projektu jest Fundacja PZU.
Bohaterowie przedstawienia zmagają się z nieobecnością ojca w ich życiu. Kasieńka i Telemach próbują pogodzić się ze stratą, dotykają poczucia osamotnienia i zwątpienia w swoją wartość. Poszukując ojców, szukają swojej tożsamości, podejmują ważne decyzje. Mierzą się także z poczuciem odpowiedzialności za osamotnione, cierpiące matki, którym chcieliby dawać wsparcie. Czy mają na to siłę? Skąd młody człowiek może czerpać moc do zmagania się z trudnościami?
- Nasz odbiorca jest bardzo specyficzny - ci młodzi ludzie nie kłamią, nie są zachowawczy. Są w momencie wyrażania siebie, buntu. Byłam szczęśliwa, kiedy zobaczyłam, że to do nich trafia i to rozumieją. To był największy stres - zastanawianie się nad tym, jak to odbiorą. Chyba jeden z największych, jaki w ogóle przeżyłam w teatrze - mówi o swoim nowym doświadczeniu Maria Seweryn.
Pokazom spektaklu towarzyszą działania edukacyjne. W ramach warsztatów po spektaklu prezentowanym w szkołach i ośrodkach wychowawczych, młodzi widzowie dzielą się wrażeniami oraz wskazują najbardziej interesujące wątki czy konflikty. - Działamy na widzów na różnych poziomach: obrazem, słowem, ruchem i śpiewem. Dzięki temu młodzi ludzie mogą przejrzeć się w spektaklu jak w zwierciadle i w sposób nienachalny odnaleźć bliskie sobie wątki - samotność, siła, autentyczność, poszukiwanie bliskości - wybrzmiewają jako ważne i prawdziwe tematy. Tytułowa bohaterka staje w sytuacji bardzo trudnej - musi dać oparcie swojej matce podczas gdy sama bardzo go potrzebuje. Na jej drodze pojawiają się różne postacie, niektóre symboliczne, każda z nich niesie pewne przesłanie. Gdzie szukać oparcia gdy młody człowiek zostaje sam? Jak znaleźć źródło wewnętrznej mocy? Spektakl nie daje jasnej odpowiedzi, tak jak każdy musi odpowiedzieć sam, co w życiu mi pomaga, co jest dla mnie inspiracją do zmiany - mówi Katarzyna Markowska, moderatorka pospektaklowych dyskusji, niegdyś wychowawca - lider w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii "Kąt".
