Lawrence z Arabii...
"Lawrence z Arabii" wg scenariusza Piotra Wawera Jr, Weroniki Szczawińskiej, Eileen Gricuk, Jose Luisa Sosa Estanga, Imru' al-Qais, Amina Omera, Viry Popowej w reż. Weroniki Szczawińskiej w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie.
Tytuł jest mylący, bo kieruje uwagę w stronę znanego filmu brytyjskiego z początku lat 60. ze znakomitymi aktorami, komedii obyczajowo--historycznej z I wojną światową w tle. Spektakl jednak nie nawiązuje do tego filmu, a jeżeli, to tylko jak do znaku kulturowych nieporozumień, schematów i niedopowiedzeń.
Weronika Szczawińska, podejmując współpracę z grupą niedawno przybyłych do Polski obcokrajowców, którzy - bywało - opuszczali swoje strony z konieczności, szukała odpowiedzi na pytanie, jak się nawzajem postrzegamy. Tutejsi i nietutejsi, tubylcy i przybysze. Jakie pokutują w nas stereotypy, jakie dziwaczne czasem majaki o tych innych, jedynie wyobrażonych, bo nieznanych? Tytuł to tylko żart - wszyscy jesteśmy dla siebie nawzajem np. Lawrence'ami z Arabii.
Najpierw mieli wystąpić oni sami (czyli przybysze). Ale stanęło na tym, że grają ich z talentem aktorzy Teatru Powszechnego, w tym rewelacyjny Mamadou Góo Ba, aktor, muzyk i performer, który w marcu tego roku dołączył do zespołu aktorskiego teatru (wcześniej widzieliśmy go m.in. w spektaklu Mai Kleczewskiej "Wściekłość").
To dzięki wigorowi aktorów (poza Mamadou grają jak z nut: Wiktor Loga-Skarczewski, Natalia Łągiewczyk, Maria Robaszkiewicz, Karina Seweryn, Piotr Wawer jr), ich umiejętności tworzenia brawurowych etiud i dowcipnych kolaży ruchowych, spektakl Szczawińskiej staje się bez mała farsą o tożsamości i skrzyżowaniu kultur. Więcej bowiem w naszych kontaktach i obawach wymyślonego lęku albo niewiedzy niż prawdy i znajomości faktów. Reżyserka i jej aktorzy stawiają przed widzami proste, ale ważne pytania: A wy? Czy naprawdę potraficie zrozumieć innych? Czy nie czujecie się zagubieni, spotykając się z tzw. obcym? Co z wami? Co właściwie o nich wiecie? Pora się otrząsnąć z narzuconej zmory. Mamy zatem kawałek dobrej roboty teatralnej i dobre pytania na przyszłość.
