Wśród kobiet
W "Teatrze Współczesnym" grane są z dużym powodzeniem dwie jednoaktówki spółki autorskiej Krzysztof Zanussi i Edward Żebrowski. Obydwaj są znanymi reżyserami filmowymi, przy czym warto dodać, że większość znakomitych filmów pierwszego z nich powstała na podstawie scenariuszy napisanych wspólnie. Teksty, które wykorzystano w przedstawieniu, przeznaczone były dla zachodnich telewizji i miały posłużyć za kanwę dla średniometrażowych filmów. Dlatego akcja ich została osadzona wśród obcych realiów, zaś główny nacisk położony na ukazanie subtelnych reakcji psychicznych. Telewizja bowiem, operująca wielkimi zbliżeniami twarzy aktorów, czy raczej w tym przypadku aktorek, może wydobyć z psychologicznych napięć walory dramaturgiczne. Zresztą i sytuacje obyczajowe w ,.Grach kobiecych" związane są z moralnością i postawami zachodnimi Polskiemu widzowi mogą się one wydać nieco egzotyczne.
Pierwsza z jednoaktówek pod tytułem "Niedostępna" ukazuje charakterystyczny epizod z życia byłej wielkiej gwiazdy, która pragnie ukryć swoje prywatne życie przed ciekawskimi i wścibskimi dziennikarzami. Jeden z nich używając podstępu wdziera się do willi artystki i próbuje zrobić jej zdjęcie. Pointy nie zdradzę, bo ma dla sztuki znaczenie podstawowe.
Główną bohaterką drugiej jednoaktówki zatytułowanej "Miłosierdzie płatne z góry" jest stara kobie-ta, która dzięki kilku małżeństwom zdobyła majątek, aż wreszcie mimo posiadanych milionów pozostała samotna. Akcja sztuki obejmuje jedną noc. Ukazuje konfrontację dwóch postaw, rozkapryszonej i okrutnej Pani de Villers oraz młodej cudzoziemki, która przyjechała do Paryża w poszukiwaniu pracy i zgodziła się na pielęgniarski dyżur nocny u bogaczki.
W głównych rolach obydwu sztuk występuje Zofia Mrozowska, dając świetnie wycieniowane, a przy tym różne kreacje. W jednym i drugim przypadku przedstawia z mistrzostwem dramat starzejącej się kobiety, która jak aktorka z "Niedostępnej" broni się cynizmem czy też dotyczy to z kolei Pani de Villers znajduje rekompensatę w dręczeniu i poniżaniu innych. Partnerem Mrozowskiej w pierwszej sztuce jest Jan Englert grający młodego reportera. Jest to prościutka rola wykorzystująca osobiste walory aktora. a przede wszystkim jego żywiołowość. Ciekawszą kreację stwarza Marta Lipińska odtwarzająca postać młodej pielęgniarki, dla której noc spędzona u milionerki staje się ważnym doświadczeniem życiowym. Aktorka przekonywająco daje do zrozumienia widzowi, jak wiele zmieniło się w świadomości dziewczyny w ciągu kilku godzin. Początkową naiwność zastąpił spryt i zrozumienie gorzkiej prawdy, że wobec niektórych ludzi trze-ba skrywać własne uczucia, a zamiast twarzy ukazywać maskę.
Cały ciężar spektaklu spoczywa na aktorskiej grze. Reżyseria jest - jak się to mówi - niewidoczna, co zresztą w sztukach operujących gęstym dialogiem, częstymi zmianami sytuacji i podejmujących tematykę obyczajowo-psychologiczną jest chyba koniecznym rozwiązaniem. Edward Żebrowski podkreślił filmową genezę utworów poprzez wyświetlenie jakby filmowych czołówek do każdej części "Gier kobiecych". W sumie otrzymaliśmy poprawny spektakl, który pozwala miło spędzić dwie wieczorne godziny, nie zmuszając jednak ani do nadmiernego myślenia, ani też nie dając specjalnych satysfakcji estetycznych. Ta błahość postawionych problemów, komercjalny charakter sztuk różni zasadniczo przedstawienie od filmów Krzysztofa Zanussiego czy Edwarda Żebrowskiego.
