"Dla miłego grosza" w Polskim
Teatr Polski wystawił sztukę Apolla Korzeniowskiego (ojca Conrada-Korzeniowskiego) pt. "Dla miłego grosza". Dramat powstał w 1859 r. Inscenizatorowi Tadeuszowi Mincowi chodziło o wyjaskrawienie i podkreślenie klęski, jakiej doznaje całe niemal środowisko. A nawet - cała epoka, całe późnoromantyczne pokolenie. Zasadniczym akcentem spektaklu, wydaje się, Jest przegrana Józefa. Pod koniec wyraża się to sceną, w której były konspirator, zdradzony przez swe środowisko (za które walczył), idzie w daleką drogę, na tle padającego śniegu. Ale niezbyt to zgodne z postacią nakreśloną przez Wojciecha Alaborskiego. Daje on sylwetą człowieka słabego, zdruzgotanego, śmiesznego. Nie jest więc partnerem owego wielkiego sporu o wierność samemu sobie, który wypełnia utwór, Stanowi to rezultat generalnej koncepcji reżyserskiej. Dążność do osiągnięcia maksymalnego efektu wyraża się przy innych jeszcze okazjach. Niekiedy szczęśliwych, Jak pomysł scenografa Adama Kiliana, by miejsce akcji uprzytomnić kompozycjami rozwijanymi na tylnym planie. Grają Krystyna Królówna (rola Anny to popis jej warsztatu, umiejętności mówienia wiersza, swobody), Józef Nalberczak, Janusz Zakrzeński, Kazimierz Meres.
