Powtórka z rozrywki
"Sztuka" w reż. Pawła Miśkiewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Janusz R. Kowalczyk w Rzeczpospolitej.
Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Tak pokrótce można ocenić premierę "Sztuki" Yasminy Rezy w reżyserii Pawła Miśkiewicza.
Jest to przeniesienie na małą scenę Teatru Dramatycznego inscenizacji z Teatru Polskiego we Wrocławiu, pokazywanej tam prawie 220 razy.
Paweł Miśkiewicz wystawił tę historię - trzech dojrzałych mężczyzn, którzy na skutek nieporozumień w kwestiach estetycznych stają w obliczu krachu kilkunastoletniej przyjaźni - zgodnie z intencjami autorki. Jako tak zwany wysoki bulwar, czyli inteligentną rozrywkę, bez najmniejszych pretensji do zbawienia świata. W sferze niedopowiedzeń, acz dość wyraźnie, reżyser zaakcentował wątek homoseksualny, którego dopatrzył się w tekście. Ma do tego prawo, więc niech tak będzie, choć do problematyki utworu niczego istotnego to nie wniosło.
Gorzej jednak, że tym samym wykonawcom w tych samych rolach zabrakło poprzedniej spontanicznej radości obcowania ze świeżą materią dramaturgiczną. Krzysztof Dracz jako porywczy, kategoryczny w sądach Marc, Henryk Niebudek w roli ugodowego Yvana oraz Miłogost Reczek, czyli Serge, który za bajońską sumę nabył kontrowersyjne dzieło malarskie, zdążyli już zdobyć nagrody aktorskie na 39. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych - oczywiście za postacie odtwarzane w wersji wrocławskiej. Teraz wyglądali dość pociesznie, jakby zostali przemocą wtłoczeni w swoje dawne role jak w przyciasne i znoszone garnitury.
"Sztuka" Rezy jest typowym samograjem, o czym świadczy jej powodzenie na naszych scenach - to już 18. przeniesienie. Moim zdaniem aktorom wyszłoby na zdrowie, gdyby pozamieniali się rolami. Powtórka z rozrywki, jaką pod wodzą Pawła Miśkiewicza zaproponowali Warszawie, nie umywa się do ich wcześniejszej, o wiele zabawniejszej wersji wrocławskiej.
