Warszawa. W marcu premiera "Króla marionetek" w Lalce
15 marca w Teatrze Lalka odbędzie się premiera "Króla marionetek" w reż. Izadory Weiss. Spektakl powstaje w ramach Festiwalu Nowe Epifanie 2018.
W przestrzeni zainspirowanej malarstwem Tadeusza Makowskiego, choreografka, Izadora Weiss, przy pomocy aktorów, tancerzy i muzyki uruchamia teatr marionetek. Wiedzione dźwiękami skrzypiec wędrują w poszukiwaniu szczęścia. Czy odkryją, kto kieruje ich życiem, kim jest niewidzialny władca? W poetyckiej scenerii, na pograniczu jawy i snu, wraz z tańczącymi bohaterami spektaklu, poznajemy tajemnicę lalkowego istnienia.
Przedstawienie jest współprodukcją Teatru Lalka i Festiwalu Nowe Epifanie.
Reżyserka o spektaklu:
"Od lat buduję swój teatr na niezawodnym fundamencie muzyki. Wierzę w to, że właśnie muzyka jest kluczem do zrozumienia piękna i harmonii świata. W moim teatrze wszystko tworzy tajemniczą całość. To świat, gdzie muzyka, taniec, poezja i obrazy łączą się, żeby widz oderwał się od szarej rzeczywistości i swoich kłopotów. Chcę, żeby poczuł, że piękno, za którym tęskni każdy człowiek, może zagościć w jego sercu, jeśli podda się magii teatru. Marionetki są takimi magicznymi istotami. Jeśli one też potrafią odnaleźć się w muzyce, to w moim przekonaniu każdy wrażliwy widz, niezależnie od swojego wieku, przeżyje wraz z nimi chwile radości. Tadeusz Makowski był wspaniałym malarzem właśnie dlatego, że w bardzo prostych liniach i barwach swoich bohaterów potrafił wyczarować wiele ludzkich emocji i nadać im siłę dotarcia do widza w najprostszych wzruszeniach. Jestem szczęśliwa, że dzięki scenografowi Janowi Polewce mam możliwość ożywienia dziecięcych postaci z obrazu Makowskiego na scenie i połączenia ich naiwnego tańca z najwyższej klasy umiejętnościami moich wspaniałych artystów z Białego Teatru Tańca, który za dwa miesiące rozpocznie stałe występy w Warszawie. Jestem szczęśliwa, że Grzegorz Turnau napisał piękne piosenki do wybranych przeze mnie wierszy Leśmiana, bo stanowią one kontrapunkt do muzyki Bacha, Wieniawskiego i Bacewicz granej na skrzypcach przez moją córeczkę tak pięknie, że samo jej słuchanie wystarczyłoby, żeby przenieść się w świat marzeń".
Izadora Weiss
