Zatracone emocje poezji Jacka Kaczmarskiego
"Poczekalnia" w reż. Jarosława Wojciechowskiego w Teatrze Nowym w Łodzi. Pisze rs w Expressie Ilustrowanym.
Nazywając rzecz po imieniu to: rozczarowanie. Prapremierowa "Poczekalnia" przedstawiona na Dużej Sali w Teatrze Nowym jest zbiorem wartości, które powinny dać całość artystycznie, emocjonalnie, mentalnie wysokiej próby...
Widowisko wypełniają teksty zmarłego przed 14 laty Jacka Kaczmarskiego (autor około 700 tekstów poetyckich, 5 powieści, libretta operowego, kompozytor). Poezja barda "Solidarności", jak się go określa, łączy liryzm z siłą rażenia tym, co dotkliwie współczesne, jest spojrzeniem na świat i ludzi, zapisem lęku i nadziei (trudno nie wspomnieć legendarnej "Obławy"). Muzyka Kaczmarskiego i m.in. Przemysława Gintrowskiego. Autor aranżacji i jeden z wykonawców to Tymon Tymański.
Do aktorów Nowego dodano gościnny występ Darii Krzyżaniak (śpiewa, tańczy, robi gwiazdę, rozbiera się do body z frędzlami, wprawiając głównie w zakłopotanie sensem swego popisu). Scenariusz "Poczekalni" ułożył i przedstawienie wyreżyserował Jarosław Wojciechowski, dyrektor Centrum Kultury w Gdyni. Na widownię wchodzi się przez scenę, pod surową kontrolą służb, niby do poczekalni lotniskowej. Potem mieszają się na niej postacie, każda ma coś do wyśpiewania, każda jest obca i osobna. Zaczyna się dynamicznie ("my nie chcemy uciekać stąd"), a obecność ludzi w kaftanach bezpieczeństwa sugeruje, że łatwo nie jest i nie będzie. I choć zdaje się, że to, co w słowach oraz scenicznym snujstwie jest skierowane do widowni i powinno ją angażować, to z każdą chwilą powiększa dystans. Ekspresja myli się realizatorom z depresją. Nie pomoże ani song z refrenem "ja pier****, ja pier****", ani też "Bajka", czy modlitwa o wschodzie słońca (ze słowami N. Tenenbauma).
"Poczekalnia" miała prezentować lirycznego Kaczmarskiego i przybliżyć go młodemu pokoleniu. Spektakl powstał pod szyldem 100-lecia Niepodległości, więc z okazji i na cześć będzie pewnie wykorzystywany. Szkoda, że o satysfakcję trudno.
