Artykuły

"Białe tango" Michała Kaźmierczaka w reż. Jana Polivki w Olsztyńskim Teatrze Lalek. Pisze Ewa Mazgal w Gazecie Olsztyńskiej.

Pierwszą tegoroczną premierę w Olsztyńskim Teatrze Lalek uważam za udaną. "Białe tango" to połączenie agresywnej współczesności z niepokojącą przeszłością. Nie jest to spektakl dla maluchów.

Spektakl zaczyna się od sceny w kebabowni. Wbiega do niej trzech dresiarzy w strojach biało-czerwonych. To Buźka, Guma i Pyton, czyli Tomasz Czaplarski, Mateusz Mikosza i Marcin Młynarczyk. Żądają kebabu z sosem i biało-czerwonym.

I kiedy wydaje nam się, że będziemy mieli do czynienia z ostrą satyrą społeczną, pojawia się tajemnicza królewna, poszukująca swego serca. Jej duch wchodzi w ciało potężnego, przerażającego Buźki i zmienia go w istotę poszukująca czułości. Królewna do tego białego tanga zaprasza też Gumę i Pytona.

Trzem wcieleniom towarzyszą trzy warmińskie opowieści przedstawione w formie pieśni. Teksty (dobre) napisał Wojciech Szelakowski, muzykę skomponował Bartosz Ługowski. Są to utwory utrzymane w ludowej stylizacji melodycznej iwokalnej. Dwie z nich mógłby zaśpiewać Adam Strug.

Trzecia jest zupełnie inna, podobnie jak historia, którą przypomina. To dzieje Barbary Zdunk, czarownicy z Reszla spalonej na stosie. I stosem kończy się przedstawienie. Ogień otaczający postać królewny mówi nam, że przemoc zaczyna się od ataku na najsłabszych.

Autorem "Tanga" jest Michał Kaźmierczak, uczestnik Pracowni Dramatu utworzonej przy Olsztyńskim Teatrze Lalek. Przedstawienie wyreżyserował czeski scenograf Jan Polivka. Jest to spektakl adresowany do młodego i dorosłego widza. Twórcy naładowali przedstawienie opowieściami, akcjami, symbolami i nastrojami. Czasem jest ich wręcz za dużo. Ale to teatr na wysokim artystycznym poziomie, poszukujący, do którego się wraca.