Na przykład Colas Breugnon
Na przestrzeni kilku miesięcy - od października do marca - Katowicki Teatr TV przedstawił w trzech audycjach fragmenty słynnej książki Romain Rollanda "Colas Breugnon". Ostatnia część cyklu, "Śmierć mojej starej", zrealizowana starannie i poprawnie, pozostawiła - podobnie jak poprzednie - uczucie niedosytu, pewnego rozczarowania. Dlaczego?
Wydaje się, iż telewizyjny "Colas Breugnon" był potwierdzeniem starej prawdy, iż szansa powodzenia adaptacji utworu literackiego jest odwrotnie proporcjonalna do rangi tegoż utworu. Filmowcy, nauczeni praktyką, wiedzą dziś o tym doskonale i podejmując adaptację wybitnego utworu literackiego - czynią to z ogromnym pietyzmem. Wspomnijmy chociaż o sposobie obsadzania głównych ról. Poprzedza je zwykle wielki konkurs, podczas którego przegląda się dziesiątki, niekiedy setki kandydatów, próbne zdjęcia etc. Tak było przed kilku laty z adaptacją "Cichego Donu", czy całkiem niedawno - "Wojny i pokóju".
Oczywiście, w skromnych warunkach telewizyjnych, tego rodzaju metody pracy są niemożliwe. Wyłania się zatem pytanie, czy warto podejmować podobne próby, jak to uczynił Katowicki Teatr TV. "Colas Breugnon" - jak powiedział prelegent - miał na celu jednym przypomnieć tę piękną książkę, innym zwrócić uwagę na jej... istnienie. Ten, na pozór, trudny do zakwestionowania "program" autorów spektaklu kryje zarazem jakby próbę usprawiedliwienia wszelkich niedostatków kolejnych audycji "Colas Breugnon" należy do najbardziej popularnych u nas książek, wielokrotnie w dużych nakładach wydawanych. Przed telewizorami spotkali się przede wszystkim dobrzy znajomi Rollandowskiego "Burgunda rzetelnego". Jak wypadło to spotkanie po latach? - Niestety, mdławo. Obawiam się, że nawet tej drugiej grupy widzów nie zachęci do zapoznania się z książką. Czy warto zatem - w skromnych telewizyjnych warunkach - podejmować próby "ożywienia" tak żywej ("tryskającej życiem i winem") i tak arcypopularnej książki, jak na przykład "Colas Breugnon"?
