Zofia Rysiówna. Utalentowana aktorka i bohaterska kobieta
Wybitna aktorka teatralna wychowała się w Nowym Sączu, z którym do końca życia czuła się związana. Tu zdała maturę i tu wracała jako znana artystka. Występowała na deskach teatrów Krakowa, Poznania i Warszawy.
Studiowała w 1939 r. w konspiracji aktorstwo w Warszawie, a w 1945 r. zdała w Krakowie egzamin eksternistyczny. Występowała na deskach teatrów Krakowa, Poznania i Warszawy. Wystąpiła również w blisko 70 spektaklach Teatru Telewizji.
30 października 1945 r. zadebiutowała w Teatrze Miejskim im. J. Słowackiego w Krakowie rolą kobiety w spektaklu "Przejrzały oczy nasze" Wandy Karczewskiej, a 22 grudnia zagrała swoją pierwszą dużą rolę - tytułową w "Balladynie". W tym teatrze poznała Adama Hanuszkiewicza, z którym w 1948 r. wzięła ślub. Pięć lat później przyszła na świat ich córka Katarzyna, a cztery lata po niej syn Piotr. Po rozwodzie z Hanuszkiewiczem nie wyszła już za mąż.
W czasie II wojny, 28 lipca 1940 r., brała udział w wykradzeniu Jana Karskiego ze szpitala w Nowym Sączu z rąk gestapo, w związku z czym wiosną 1941 została aresztowana i torturowana, a później osadzona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Spędziła tam 4 lata, do kwietnia 1945 r. Do obozowych wspomnień nie chciała wracać. Inna więźniarka Karolina Lanckorońska napisała we wspomnieniach, że Rysiównę nazywano w Ravensbrück Słowikiem, bo najpiękniej śpiewała.
