Pokojówki
"Akcja" Pokojówek rozgrywa się w buduarze pełnym kwiatów. To bardzo ważne. Buduar jest miejscem zamkniętym - podobnie jak w Balkonie czy Splendid's - jest zarazem sceną teatralną, więzieniem i grobowcem. Pokojówki można by rozegrać w bardzo małej i ciasnej sali - ciężka woń kwiatów niemal uniemożliwiałaby oddech, uzmysławiając widzom wszechobecność śmierci. W przedstawieniu Dramatycznego buduar zmienia się w zaimprowizowana naprędce teatralna garderobę, umieszczona w otwartej, bliżej nie określone: przestrzeni; Claire i Solange - odwrócone do siebie piecami - siedzą przy toaletkach, zapatrzone w swoje lustrzane odbicia. Taki sam obraz zobaczymy na końcu przedstawienia. Wszystko jest więc teatrem? W wypadku Geneta twierdzenie to jest do tego stopnia prawdziwe, że aż banalne. Niestety. Andrzej Domalik sprzedaje nam ten banał oo raz n-ty. Gra aktorek sprowadza się do nadmiernej, pozorowanej "ekspresji", a cały spektakl przypomina chwilami; pojedynek bokserski... Byle szybciej. Byle głośniej. Możliwe jednak, że ów bezproduktywny wysiłek nie pójdzie całkiem na marne - w myśl dodanego co spektaklu Genetowskiego motta:"... jedynie błąd uczy prawdy".
