Artykuły

To szczególny tekst w dorobku literackim Tadeusza Różewi­cza. Sztukę "Stara kobieta wy­siaduje" opublikował on w 1969 roku. Uchodzi ona za jedno z najbardziej abstrakcyjnych dzieł zmarłego w tym roku dramatopisarza. Metaforyczna for­ma dotyka samego sedna kry­zysu cywilizacji. Czy za rogiem czeka jej zmierzch?

Dramat Różewicza doczekał się wielu scenicznych wysta­wień, m.in. autorstwa Filipa Bajona i Marka Fiedora. To, któ­re zobaczymy teraz w Starym Teatrze, to interpretacja doko­nana przez Marcina Liberę.

Reżyser sięga po sztukę, w której tytułową starą kobietę pisarz umieścił na śmietnisku - metaforze kryzysu cywilizacji.

Kim jest bohaterka śmietniska? - autor nie tłumaczy nam jas­no.

Wiemy jednak, że to jej Ró­żewicz powierzył rolę straż­niczki tego, co w człowieku ludzkie - na przekór postępującej dehumanizacji. Może nale­ży w niej też upatrywać posta­ci matki natury? A może ta sta­ra kobieta jest dla dramaturga kimś, kto może uratować przed upadkiem rządzony przez mężczyzn świat?

"Na tle tak zarysowanej rze­czywistości pojawia się kobie­ta - opoka, symbol i ostoja czło­wieczeństwa, element podtrzy­mujący wartości, które w cha­osie cywilizacyjnym nikną i ulegają degradacji" - piszą twórcy premierowego spekta­klu.

Rolę tytułowej kobiety Libe­ra powierzył Annie Dymnej. Jak aktorka zinterpretuje swoją bo­haterkę i czy podąży tropem Anny Polony, która parę lat te­mu wcieliła się w postać z dra­matu Różewicza na deskach Teatru Ludowego? Zobaczymy.

Dramaturgiem spektaklu był Seb Majewski. Scenografię zaprojektował Mirek Kaczma­rek. Za muzykę i ruch sceniczny odpowiadają Aleksandra Gry­ka i Maćko Prusak.