Artykuły

Barbara Jurewicz, aktorka, zmarła 21 kwietnia w Warszawie, we wspomnieniu Witolda Sadowego.

W dniu 21 kwietnia 2017 roku odeszła moja rówieśnica i bliska memu sercu koleżanka Basia Jurewicz. Miała 97 lat. Aktorka i asystentka reżysera. Działaczka społeczna. Patriotka. Żołnierz Armii Krajowej. Walczyła w Powstaniu Warszawskim. Prawy i szlachetny człowiek. Matka aktora Jana Jurewicza i siostra aktorki Aliny Jurewicz.

Urodziła się w Warszawie 20 września 1920 roku. Ukończyła studia aktorskie w roku 1951. W Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej za czasów rektoratu Leona Schillera w Warszawie. W dyplomowym przedstawieniu "Młodej gwardii" Fadiejewa w reżyserii Ludwika Rene grała Szewcową na scenie Kameralnej Teatru Polskiego w Warszawie wraz z kolegami z roku Krystyną Borowicz, Marianem Łączem, Haliną Dunajską, Robertem Rogalskim i Bernardem Michalskim. Potem wyjechała do Teatrów Dramatycznych w Szczecinie. Prowadzonych przez znakomitego reżysera Emila Chaberskiego. Spędziła tam lata 1951-1958. Był to jej najpłodniejszy okres. Debiutowała rolą Marii w sztuce Szekspira "Wieczór trzech króli" w reżyserii Wiktora Biegańskiego. W Szczecinie dojrzewała aktorsko. Grała mnóstwo ról. A wśród nich Bujakową w "Zwycięstwie" Janusza Warmińskiego, Urzędniczkę w "Imieninach pana dyrektora" Zdzisława Skowrońskiego i Józefa Słotwińskiego w reżyserii Emila Chaberskiego, Krystynę Linde w "Norze" Ibsena w reżyserii Mariana Godlewskiego, Wozniakównę w "Maturzystach" Zdzisława Skowrońskiego w reżyserii Aleksandra Fogla, Barbarę w sztuce Jean Anouilha "Spotkanie" w reżyserii Jana Maciejowskiego, Pannę de Rosiers w "Lecie Nohant" Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Gustawy Błońskiej, Fatatitę w "Cezarze i Kleopatrze" George'a Bernarda Shawa w reżyserii Jana Maciejowskiego i Donnę Pasqua w "Awanturze w Chioggi" Carlo Gozziego w reżyserii Aleksandra Fogla.

W czasie kiedy była aktorką Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Słupsku -Koszalinie w latach 1960-1961 jej najwybitniejszą rolą była Gertruda w "Hamlecie" Szekspira w reżyserii Tadeusza Aleksandrowicza. W latach 1969-1971 była na etacie asystenta reżysera w Teatrze Narodowym u Adama Hanuszkiewicza przy najwybitniejszych przedstawieniach tego okresu - "Świętej Joannie" Shawa., "Czajce" Czechowa, "Operze za trzy grosze" Bertolta Brechta i wielu innych. Potem na jakiś czas zniknęła. Wyjechała z kraju. Długie lata mieszkała w Stanach Zjednoczonych. Działała w Ośrodkach Polonijnych. Po powrocie nie podjęła już działalności artystycznej. Ale wciąż interesowała się tym, co dzieje się w teatrze. Od czasu do czasu rozmawialiśmy przez telefon. Chorowała.

Nie ma już Basi, ale wciąż ją mam przed oczami.

Żegnaj kochana. Śpij spokojnie.