Życie jest piękne!
"Żabka" wg Maxa Velthuijsa w reż. Fabrizia Montecchiego z Teatru Animacji w Poznaniu na 37. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych. Pisze Anna Czajkowska w Teatrze dla Was.
"Żabka", przedstawienie Teatru Animacji z Poznania, prezentowane w ramach Małych Warszawskich Spotkań Teatralnych, adresowane jest do młodych i najmłodszych widzów, choć bez wątpienia spodoba się również dorosłym. Reżyser inscenizacji, Frabrizio Montecchi z Teatro Gioco Vita z Piacenzy, nawiązuje do teatru cieni, ale wprowadza zupełnie nowy, zaskakujący element - grę wielkościami, zmniejszanie i powiększanie obrazu. Spektakl powstał w oparciu o książki nieżyjącego już Maxa Velthuijsa, autora popularnej na całym świecie serii książeczek o Żabce i jej przyjaciołach, które cieszą się uznaniem między innymi ze względu na piękne ilustracje i sposób, w jaki autor opowiada dzieciom o trudnych sprawach. Warto podkreślić, iż Max Velthuijs jest jednym z najbardziej znanych ilustratorów książeczek dla dzieci w Holandii, a w 2004 r. otrzymał nagrodę Hansa Christiana Andersena dla ilustratorów. I właśnie jego kolorowe, rysowane prostą kreską zwierzątka oraz wyraźne w swoim przekazie obrazki posłużyły twórcom spektaklu jako punkt wyjścia.
Spektakl "Żabka", podobnie jak książki Maxa Velthuijsa, pomaga dzieciom zmierzyć się z niełatwymi tematami, takimi jak miłość, odmienność, akceptacja, nawet śmierć. Oczywiście to tylko bajka, lecz właśnie dzięki bajkom mały człowiek może przyswajać informacje o świecie rzeczywistym, próbować odnaleźć w nim swoje miejsce. Dziecko potrzebuje fikcji i magii, by swobodnie określać swoje potrzeby i wartości.
Witając się z dziećmi animatorzy rozmawiają z nimi, nawiązują bezpośredni kontakt, ale potem szybko wycofują się - zaczyna się magia. Następuje zdecydowane acz umowne oddzielenie stref - z jednej strony widownia, żywo reagująca i zagadująca oraz rozgrywająca się na ekranach, w domkach, rękach aktorów akcja opowieści, na którą młoda publiczność nie ma wpływu. Wyraźnie zarysowane, plastyczne postacie silnie przemawiają do wyobraźni dziecięcej, tym bardziej, iż przestrzeń widowni została tak zaaranżowana, by zmniejszyć dystans między aktorami a najmłodszymi (przygotowano dla nich miękkie poduszki na podłodze). Dzięki temu dzieci czują się swobodniej, łatwiej koncentrują na scenicznych wydarzeniach (choć oczywiście teatralne fotele też lubimy). Nie ma wyraźnie wydzielonej sceny, wszystko jest niemal na wyciągnięcie ręki - rozwieszone na stojakach sznury z klamerkami, wiszące na nich prześcieradła-ekrany, przyczepione do sznurów dziecięce rysunki. Jednym słowem obraz przypominający włoskie podwórko. Jest jeszcze kilka drewnianych skrzynek, które po podświetleniu staną się uroczymi domkami bohaterów bajki.
"Żabka", to opowieść o grupie przyjaciół, która w codziennym życiu mierzy się ze swoimi lękami, wątpliwościami, niepewnością i kompleksami. Trudne emocje wiążą się z rozmiarami bohaterów - zwierzątka rosną, gdy ich problemy wydają się nierozwiązywalne. A wszystko to pokazane jest na kolorowych ekranach, rozwieszanych przez aktorów. Nocą, gdy strach zagląda zwierzątkom w oczy, cienie tracą barwę, stają się czarne. "Praca polega na tym, żeby uruchomić grę cieni nie tylko w przestrzeni samego obrazu postaci, ale także w przestrzeni wielkości" - mówi Fabrizio Montecchi, reżyser spektaklu. Teatr kolorowych cieni znakomicie przemawia do dzieci, angażuje wszystkie zmysły. Dodatkowym atutem spektaklu jest piękna, spokojna muzyka. W ten sposób łatwiej mówić o tym, co ważne i ważniejsze. Akceptować samego siebie - rzecz wymagająca i trudna, także dla dorosłych - to podstawa. I nieważne są pozory. Liczy się to, kim się jest. A przecież każdy z nas jest kimś ważnym.
Aktorzy rozmawiają ze swoimi bohaterami - białą Kaczuszką, smakoszem Prosiaczkiem, podróżnikiem Szczurkiem, mądrym Zającem i oczywiście tytułowym bohaterem, Żabką. Po spektaklu zapraszają dzieci do zapoznania się z figurkami bohaterów, lalkami teatru cieni, opowiadają jak nimi poruszać, jak powstaje obraz na ekranie. I pozwalają dotknąć wszystkich rekwizytów!
Mądry, wysmakowany plastycznie, mieniący się kolorami, wzbogacony delikatną muzyką, sprawnie zagrany i radosny spektakl. "Życie jest piękne!" - podsumowują zwierzątka.
