Artykuły

"Pixel" w choreogr. Mourada Merzouki, CCN Créteil fig na Festiwalu Materia Prima w Krakowie. Pisze Joanna Targoń w Gazecie Wyborczej-Kraków.

Tylko tancerze, ruchome projekcje i muzyka - a tyle z tymi trzema składnikami można zrobić! Oczywiście pod warunkiem, że się potrafi.

Choreograf Mourad Merzouki, artyści wizualni Adrien Mondot i Claire Bardainne oraz autor muzyki Armand Amar niewątpliwie dużo potrafią. Pomysłowość, lekkość i precyzja pokazanego na festiwalu Materia Prima spektaklu "Pixel" zachwycają i zdumiewają.

Zachwycają i zdumiewają też (a może przede wszystkim) tancerze - oni potrafią wszystko. Ludzie z gumy, tańczący coś w rodzaju breakdance na niewyobrażalnym poziomie, wykonujący skomplikowane ewolucje z wdziękiem, radością i jakby od niechcenia.

Od nastroju do nastroju

Główny pomysł spektaklu polega na takim połączeniu ludzkiego ruchu z ruchomymi projekcjami, żebyśmy odnosili wrażenie, że ludzie wpływają na projekcje, a projekcje na ludzi. Że człowiek goni za pikselem, a piksel za człowiekiem. Spektakl rozpoczyna się od człowieka - tancerze powoli przemierzają mroczną przestrzeń, jakby znikąd pojawiają się światełka (świece?) na podłodze, ruch jest na razie spokojny, słychać szumy i trzaski.

Aż tu nagle ze światełek unosi się dym złożony z białych pikselowych kropek, zagarnia przestrzeń, naśladuje naturę (śnieg, deszcz), a za moment nabiera nienaturalnej regularności, zwija się i rozwija, unosi podłogę, wykręca ściany, tworzy góry i doliny, przekształca się w siatki różnego rodzaju. Muzyka jest równie zmienna i płynnie przechodzi od nastroju do nastroju, zwalnia i przyspiesza.

Ruch tancerzy wymazuje i przesuwa kropki i siatki, tworzy z nich wiry, kołowroty, figury nieustannie się zmieniające, ale w tej zmienności logiczne. Raz tancerze rządzą pikselami, innym razem piksele przejmują prowadzenie, stawiając przed tancerzami nowe zadania.

A tancerze podejmują te zadania, bawią się wirtualną przestrzenią, która raz jest przyjazna, innym razem trochę niebezpieczna, bo na przykład w podłodze z białej siatki tworzą się ruchome przepaście, przez które trzeba przeskakiwać i zachować równowagę na chwiejnym, usuwającym się spod nóg wzgórku. A przecież żadnych przepaści nie ma, tylko płaska podłoga, projekcja i ruch.

Czułość i fascynacja

Tancerze nie są jednak jedynie supersprawnymi scenicznymi maszynami nastawionymi na precyzyjną interakcję z przestrzenią wirtualną - w tej grupie są jakieś tarcia, akcje międzyludzkie, uczucia.

W jednolicie męski na początku świat (dziewięciu tancerzy) wchodzi kobieta - dziewczyna guma, poruszająca się nieco inaczej niż mężczyźni, wyginająca ciało na niewiarygodne sposoby. Jeden z tancerzy zaleca się do niej - i jest w ich ruchach czułość i fascynacja, przejawiająca się na przykład dotknięciem wysuniętej w szpagacie nogi nogą przełożoną przez głowę. Wygląda to trochę jak taniec godowy jakichś dziwnych, nieznanych naturze owadów.

A po ponadgodzinnym, wymagającym niesłychanej kondycji i skupienia spektaklu tancerze zeskoczyli ze sceny i jeszcze zatańczyli w podziękowaniu za owacje.

**

CO JESZCZE W PROGRAMIE FESTIWALU MATERIA PRIMA?

* "Tradycyjne lalki wodne" (Thang Long Pupperty Theatre, Wietnam) - 21 lutego, godz. 18 i 20.30, Centrum Kongresowe ICE Kraków (Marii Konopnickiej 27)

* "Ogniste pióra: perska epopeja" (Fictionville Studio & Banu Productions, USA) - 21 lutego, godz. 18, Nowohuckie Centrum Kultury (al. Jana Pawła II 232)

* "Piaskun" (Vilniaus Teatras Lele, Litwa) - 21 lutego, godz. 20.30, Małopolski Ogród Sztuki (Rajska 12)

* "Herosi z żelaza i inni..." (Tamtam Objektentheater, Holandia) - 22 i 23 lutego, godz. 18, Teatr Groteska (Skarbowa 2)

* "Body Remix/Goldberg Variations" (Compagnie Marie Chouinard, Kanada) - 22 i 23 lutego, godz. 20.30, ICE Kraków

* "Aria" (No Gravity Dance Company, Włochy) - 23 i 24 lutego, godz. 20.30, Nowohuckie Centrum Kultury

* "La Verit?" (Compagnia Finzi Pasca, Szwajcaria) - 24 lutego, godz. 18.30 i 25 lutego, godz. 20.30, ICE Kraków

* "Horror" (Jakop Ahlbom, Holandia) - 24 i 25 lutego, godz. 20.30, ICE Kraków