Jerzy Górny. Pożegnanie
Przy okazji obchodów czterdziestolecia pracy artystycznej JERZY GÓRNY powiedział: "Chciałbym grać, jak najdłużej grać, bo to mnie trzyma przy życiu". Zmarłego kaliskiego artystę wspomina Stefan Drajewski.
Poznałem Jerzego Górnego w Kaliszu podczas Kaliskich Spotkań Teatralnych, w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Po spektaklu jeden z krytyków warszawskich powiedział bardzo dobrotliwie "komik prowincjonalny". W tym pozornie obraźliwym określeniu było jednak wiele ciepła.
Jerzy Górny urodził się 23 lutego 1932 roku. Zmarł 12 marca 2006 roku w Kaliszu. Swoją karierę rozpoczął w 1959 roku zaraz po ukończeniu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Debiutował rolą Jana Kochanowskiego w sztuce "Droga do Czarnolasu", którą Krystyna Skuszanka wyreżyserowała w Opolu. Następnie występował w teatrach Katowic, Gdańska i Gorzowa Wielkopolskiego. Z zespołem "Filipinki" objechał pół świata Współpracował też z kabaretem "Wagabunda".
W Kaliszu pojawił się w sezonie 1981/1982. Po raz pierwszy na tej scenie wystąpił w roli Żyda w "Weselu". A potem zagrał w 60 sztukach. Był Przybyszem w "Szczęśliwym wydarzeniu", Orgonem w "Świętoszku", Pechumem w "Operze za trzy grosze", Cześnikiem w "Zemście", Kajetanem Tempe w "Szewcach".
Jerzy Górny nie ograniczał się wyłącznie do sceny teatralnej. W latach dziewięćdziesiątych był prezesem Kaliskiego Towarzystwa
Muzycznego. Organizował również festiwal "Jesienna Camerata". Dwukrotnie był też dyrektorem Festiwalu Kaliskie Spotkania Teatralne.
Ale Jerzy Górny był przede wszystkim człowiekiem teatru, który kochał wszystkich w teatrze i był przez wszystkich kochany. Kochał krytyków i dziennikarzy, nawet jeśli go kąsali. Kochał ludzi... i Kalisz.
W rozmowie z Bożeną Szal przy okazji obchodów swojego czterdziestolecia pracy artystycznej Jerzy Górny powiedział: "Chciałbym grać, jak najdłużej grać, bo to mnie trzyma przy życiu". Z publicznością Kalisza pożegnał się rolą Geppetta w bajce "Pinokio".
