Najdroższa francuska komedia
Przezabawne i błyskotliwe dwie godziny w doborowym towarzystwie i najlepszym paryskim stylu — tak twórcy rekomendują jesienną premierę teatru Bagatela pt. Najdroższy na podstawie komedii Francisa Vebera.
Teatr Bagatela rozpoczyna 97. sezon na wesoło. Od 12 października na afiszu spektakl o... poczciwej ciapie. François Pignon (w tej roli na zmianę Dariusz Starczewski i Marcel Wiercichowski) stracił pracę i żonę, wciąż ładuje się w nowe kłopoty. — Czy jeśli jest tak źle, to może być już tylko lepiej? Do czego doprowadzi seria nieoczekiwanych spotkań i zaskakujących zwrotów akcji? Historia, ujęta w błyskotliwych dialogach okraszonych ciętymi ripostami, może się nieco kojarzyć z opowieścią o Kopciuszku, ale zapewniamy: żadnych wróżek i żadnej karocy z dyni! Czy i tym razem, jak w największych przebojach pióra Vebera,"Klatce dla ptaków i udanie sfilmowanej Kolacji dla głupca, opowieść znajdzie szczęśliwy finał? Cóż, nigdy nie należy tracić nadziei — czytamy w zapowiedzi spektaklu.
Pracy nad francuską komedią podjął się Giovanny Castellanos Cabarique. Pochodzący z Kolumbii reżyser od lat związany jest z Krakowem — w stolicy Małopolski Castellanos ukończył Wydział Dramatu PWST (w 2003 roku), tutaj współpracował ze Stowarzyszeniem Teatralnym „Łaźnia" i z Fundacją Narodowego Starego Teatru, to w Polsce reżyserował m.in. Sławomira Mrożka i Sarę Ruhl. Dzisiaj, mimo zagranicznych podróży i pracy na światowych scenach (USA, Niemcy, Hiszpania), kolumbijski reżyser cyklicznie wraca do Polski, gdzie od 2006 roku w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie sprawuje pieczę nad Sceną Margines.
Do krakowskiego teatru Bagatela Castellanos przyjechał reżyserować po raz pierwszy. Jako debiut na tę scenę wybrał sztukę francuskiego reżysera, dramaturga, scenarzysty i producenta filmowego Francisa Vebera. — Najdroższy to komedia, na której wszyscy dobrze się bawią, ale w tej sztuce nie chodzi tylko o wywołanie wesołości. Francis Veber w bezpośredni — charakterystyczny dla Francuzów — sposób drwi z konsumpcjonizmu, z miłości do zbędnych dóbr materialnych i ze snobizmu, który potrafi zawładnąć życiem — mówi Castellanos.
