Teatr Kantora
Ostatnio prowadzony przez Tadeusza Kantora teatr Cricot 2 uczestniczył w VIII Międzynarodowym Festiwalu Teatrów w Nancy prezentując tam spektakl "Kurka Wodna" z tekstem S.I. Witkiewicza. Ten etap CRICOT-u, oparty na bazie happeningu ukazuje pełnię teatralnej koncepcji Kantora rozwijającej się konsekwentnie od pierwszych spektakli CRICOT-u w 1956 i 57 roku. Już wówczas Kantor kładł nacisk na to, aby teatr nie był sztuką iluzji scenicznej ale "rzeczywistością o konkretności tego stopnia, co widownia".
Dramat w tym teatrze nie jest przedstawiany na scenie; dramat staje się i narasta na oczach widza.
Elementy happeningu pojawiały się często w poprzednich inscenizacjach CRICOT-u jeszcze w latach pięćdziesiątych, a następnie w tzw. teatrze "zerowym" i w teatrze "zerowym" w latach 1961-1963. Od roku 1965 Kantor realizował w Polsce i za granicą happeningi, przerzucając na ten teren swoją główną aktywność malarską (pierwszy happening nosił nazwę "Cricotage", co było wskazaniem źródeł tego typu postępowania w twórczości Kantora).
Teatr CRICOT, prowadzony od 15-tu lat przez Kantora, pozostał dotąd teatrem nieprofesjonalnym. Każdy spektakl CRICOT-u jest radykalnym ujęciem i odnowieniem idei teatru, która jest bazą jego artystycznej egzystencji. CRICOT nie jest eksperymentem malarskim przenoszonym na scenę. Dla Kantora teatr "jest próbą stworzenia sfery wolnego i bezinteresownego postępowania artystycznego, nie liczącą się z żadnymi konwencjonalnymi podziałami sztuki. "Kurka Wodna" w Nancy spotkała się z ogromnym zainteresowaniem krytyki i publiczności. "Cricot" występował w sali "Caveau de Commenderie" przez siedem dni (również po zakończeniu Festiwalu). Następnie teatr "Cricot" dał jeszcze trzy przedstawienia w paryskim "Centre d'Animation Culturelle" i niestety - mimo propozycji dalszych występów w Paryżu i w Szwajcarii - wobec konieczności powrotu aktorów do kraju (pracujących w teatrach profesjonalnych) "Kurka Wodna" musiała zejść z afisza za granicą.
