TRAGICZNE DZIEJE KOBIET (fragm.)
Teatr Dramatyczny rozpoczął nowy sezon teatralny premierą sztuki Jean Giraudoux "Elektra" (przekład Jarosława Iwaszkiewicza), w reżyserii Kazimierza Dejmka, ze scenografią Jana Kosińskiego. Dramat rodu Atrydów, jego ponure tajemnice i zbrodnie, były tematem licznych sztuk teatralnych, wystawianych już w czasach starożytnych, w Grecji. Pierwszymi twórcami przedstawień, w których główną bohaterką stała się Elektra, byli najwięksi dramaturdzy starożytni: Ajschylos, Sofokles i Eurypides. Dramat Elektry pociągał swym tematem pisarzy współczesnych, właśnie takich jak Giraudoux czy Sartre. Walka, jaką podejmuje Elektra z niesprawiedliwością, podłością, zgnilizną, jaka panuje w domu Atrydów, walka już nie tylko samej Elektry, ale także jej brata Orestesa, nawet przeciwko matce, która swymi postępkami przyczynia się do moralnego upadku rodu - jest głównym tłem sztuki. Drobna, krucha dziewczyna, w imię najpiękniejszych ideałów podejmuje walkę ze złem, które panoszy się w domu, w sercach, zamierzeniach, wreszcie W samych uczynkach członków rodziny. Czy zwycięży, czy da sobie radę? Oto pytanie, na które stara się odpowiedzieć Jean Giraudoux, jeden z najwybitniejszych pisarzy francuskich międzywojennego okresu. W przedstawieniu, jakie oglądamy w Teatrze Dramatycznym na pierwszy plan wysuwa się para młodych bohaterów dramatu: Jadwiga Jankowska-Cieślach jako Elektra i Marek Kondrat w roli Orestesa. Młodzi aktorzy grają przekonywająco, żarliwie walcząc o ideały, jakie reprezentują młodością, czystą i jasną, pragnąc żyć w świecie czystym i jasnym. Jeszcze jeden sukces odniósł Gustaw Holoubek w roli Żebraka, spełniając znakomicie trudną rolę narratora wydarzeń (i ich komentatora), jakie miały miejsce w domu Atrydów. Egistosem był Andrzej Szczepkowski, niegodziwą i rozpustną matką Klitemnestrą była Zofia Rysiówna, Ogrodnikiem - Zbigniew Zapasiewicz. Dramat dwóch kobiet: Klitemnestry i Elektry, przedstawiony przez Giraudoux jest odwiecznym konfliktem, walką pomiędzy żądzą i nadużywaniem władzy, chęcią "użycia życia", a czystością i szlachetnością, dążeniem do sprawiedliwości, jakimi kieruje się zawsze, we wszystkich epokach młodość. <<<