Artykuły

We wtorek 15 marca o godz. 19.00 znane artystki teatru butoh Joan Laage i Sylwia Hanff zaprezentują w Instytucie Teatralnym intuitywny performance butoh inspirowany malarstwem Zdzisława Beksińskiego.

"Od obrazu wymagam tego samego, czego od muzyki: by wprawiał mnie w stan ekstazy, ale nie przy pomocy tego, co zostało namalowane, ani jak zostało namalowane, lecz za pośrednictwem czegoś nieuchwytnego, co staram się odnaleźć w sercu i pod powiekami, ale czego nie umiem nazwać." Zdzisław Beksiński

Malarstwo Zdzisława Beksińskiego najczęściej postrzegane jest jako pełne mrocznych wizji mających nastrój grozy. Inne aspekty sztuki tego artysty pozostają niedostrzeżone. Artyści chcą przekroczyć stereotypowe postrzeganie sztuki Beksińskiego i odkryć na nowo pomijany "mistyczny" aspekt jego malarstwa, będący duchową wędrówką, widoczną szczególnie w drugiej połowie jego twórczości.

Beksiński obrał całkowicie indywidualną drogę twórczą, podobnie jak twórcy butoh, nawet na przekór wszystkim awangardowym prądom i kierunkom współczesnej sztuki.

Niezwykle interesujące dla tancerzy butoh są obecne w jego twórczości transgresje i transformacje cielesności oraz szczególna relacja ciała z przestrzenią.

Tematem poszukiwań artystycznych będzie również, podkreślany przez samego artystę oraz krytyków, związek malarstwa Beksińskiego z muzyką - punkty styczne w architektonice utworu muzycznego i architektonice obrazu. "To, co jest namalowane, nie ma dla mnie większego znaczenia. Ważne jest, jak to działa w sensie dźwięku, formy i dźwięku koloru położonych w tym a nie innym miejscu. A więc posługuję się kształtem, ale dla celów, które nazwałbym celami muzycznymi." Stąd idea sięgnięcia twórców do języka muzyki współczesnej i formy video-partytury tworzonej przez Roberta Jędrzejewskiego.

***

"Beksiński_Butoh. Bez tytułu 1" Joan Laage - Kogut Butoh (Seattle/USA) & Sylwia Hanff - Limen Butoh (Warszawa/Polska) oraz muzyka i video-partytura: Robert Jędrzejewski.

Kostiumy: Sylwia Hanff, Joan Laage, Małgorzata Chrust

Instalacja: Joanna Pielat-Rusinkiewicz

Wstęp wolny, rezerwacje: bilety@instytut-teatralny.pl, tel. +48 791 877 377

***

Joan Laage (Kogut butoh) - pionierka i jedna z najbardziej znanych zachodnich tancerek butoh, założycielka DAIPANbutoh Collective, Seattle/USA. Studiowała butoh u mistrza Kazuo Ohno i Yoko Ashikawy w Tokio, a także na warsztatach Mina Tanaki, Sankai Juku, Akira Kasai, Masaki Iwana; pod koniec lat 80-tych występowała z Gnome - grupą prowadzoną przez Ashikawę.

Sylwia Hanff - pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce. Uczyła się u największych mistrzów butoh (Ko Murobushi, Daisuke Yashimoto, Carlotta Ikeda, Yoshito Ohno oraz Atsushi Takenouchi, Tadashi Endo, Ken Mai, Kan Katsura i inni). Od 2002 r. prowadzi Teatr Limen Butoh, stworzyła kilkanaście autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji.

Robert Jędrzejewski - wiolonczelista, kompozytor, muzyk intuitywny, kreatywny improwizator, studiował w krakowskiej AM; kursy wykonawstwa muzyki współczesnej i kompozycji w Krakowie, Stuttgarcie, Avignon (IRCAM), Gdańsku. Tworzy na pograniczu muzyki intuitywnej, komputerowej, elektronicznej oraz audioart.

Butoh - kontrkulturowa forma współczesnego tańca, która narodziła się w Japonii na przełomie lat 50 i 60 XX w. Zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki, nie tylko japońskiej. Inspiracją były też: ekspresjonizm, koncepcja teatru okrucieństwa Antonin'a Artaud'a, filozofia Nietzsche'go, pisma Bataille'a, twórczość Genet'a. Odwołuje się do ludowej estetyki brzydoty, sam w sobie jest rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Uniwersum w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie świata wewnętrznego i zewnętrznego, to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.