Trojanki muszą żyć dalej po przegranej wojnie
— Myślę przede wszystkim o niezgodzie na to, że historia tak bardzo lubi się powtarzać. Człowiek niczego się nie uczy. Nie mija sto lat od największej tragedii XX wieku, a zanosi się na podobną eskalację ludzkiego okrucieństwa — uważa Kamila Michalak, reżyserka Trojanek Eurypidesa.
Klasyczna grecka tragedia, napisana w V w. p.n.e., opowiada o momencie, w którym Troja została zdobyta przez najeźdźców, a przy życiu zostały już tylko kobiety, opłakujące swoich zmarłych. Dla twórców spektaklu ważny jest także współczesny kontekst — motyw wojny, który nigdy się nie kończy i perspektywa kobiet, które na kartach „wielkiej historii" są często pomijane. Barbara Klicka, dramaturg spektaklu: — Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, ale kobieta — być może w sposób szczególny — nosi w sobie wojnę. Jej lament — skutecznie zagłuszany przez narracje o męstwie, przez kolejne newsy — zawsze towarzyszy śmierci. To ona staje przed wyzwaniem, czy i jak żyć dalej.
Wojna nie ma w sobie nic z kobiety to tytuł książki Swietłany Aleksijewicz, nagrodzonej w ubiegłym roku Noblem w dziedzinie literatury. To m.in. lektura tej książki towarzyszyła twórcom Trojanek podczas pracy. W spektaklu wykorzystano również fragmenty Trojanek według Eurypidesa Jeana Paula Sartre'a w przekładzie Jerzego Lisowskiego.
Kolejne pokazy w Teatrze Polskim — w sobotę i w niedzielę oraz od wtorku do czwartku
