Artykuły

Wyreżyserowany przez Andrzeja Wolfa dokument "Historia Ireny Sendlerowej", która uratowała w czasie okupacji niemieckiej 2,5 tys. żydowskich dzieci, zostanie zaprezentowany w środę w siedzibie Rady Europy w Strasburgu - poinformował PAP Polski Instytut Sztuki Filmowej.

W środę przypada 71. rocznica oswobodzenia niemieckiego obozu Auschwitz. 27 stycznia na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu.

Irena Sendlerowa, Sprawiedliwa Wśród Narodów Świata, podczas II wojny światowej szefowa wydziału dziecięcego "Żegoty", uratowała 2,5 tys. dzieci żydowskich, wywożąc je z warszawskiego getta i ukrywając w polskich rodzinach, w sierocińcach i klasztorach.

Andrzej Wolf jest operatorem - autorem zdjęć m.in. do "Syberiady polskiej" Janusza Zaorskiego, reżyserem, wykładowcą Warszawskiej Szkoły Filmowej (WSF).

- Wywiady z Ireną Sendlerową przeprowadzał przez cztery ostatnie lata jej życia. Zaprzyjaźnili się. Dzięki temu - jak przyznaje twórca filmu - wybitna działaczka charytatywna i społeczna otworzyła się przed kamerą po raz ostatni. Z dziewięciu godzin nagrań Andrzej Wolf stworzył 27 minutowy, krótkometrażowy dokument, przeplatany niemymi scenkami inscenizowanymi. To zapis wstrząsającej historii życia i śmierci Żydów w getcie. Ukazuje rozpaczliwe próby ratowania przynajmniej części z tych, którzy - według terroru hitlerowskiego - musieli umrzeć - tak "Historię Ireny Sendlerowej" opisuje WSF.

- Marzeniem Ireny Sendler, wypowiedzianym w filmie, było to, aby pamięć o Holokauście stała się przestrogą dla świata i aby tak straszne wydarzenia nigdy się nie powtórzyły - podkreśla, opisując dokument, WSF.

Jak poinformowano, muzykę do filmu bezpłatnie skomponował Michał Lorenc, a część materiałów filmowych pochodzi z archiwum Stevena Spielberga.

Andrzej Wolf mówił po realizacji dokumentu: "Zrobiłem ten film po to, by kolejne pokolenia poznały tak nieodległe tragiczne czasy, by historia w nim pokazana stała się przestrogą. Chcę pokazać widzom, do czego prowadzi nietolerancja, brak szacunku czy antysemityzm, ale też chcę pokazać ludzi sprawiedliwych, bohaterów gotowych ryzykować życiem, by pomóc prześladowanym i krzywdzonym".

W rozmowie z PAP reżyser podkreślał: "Ludziom trzeba pomagać. A zwłaszcza dzieciom. Złu trzeba się przeciwstawić".

- To było na początku pięć, a potem dziesięć kobiet, które zorganizowały tę konspirację. Jak mówi pani Irena: "Nie wiem, jak wy, koleżanki, ale ja wypowiadam Hitlerowi wojnę" - powiedział Wolf. - Premierę w Strasburgu zawdzięczam szefowej Biura Rady Europy w Warszawie dr Hannie Machińskiej - tłumaczył reżyser.

Tego samego dnia - w środę - film "Historia Ireny Sendlerowej" zaprezentowany zostanie w warszawskim kinie Elektronik. Wstęp na pokaz będzie wolny.

Irena Sendler urodziła się w 1910 r. Podczas wojny zaangażowała się w konspirację. Pomagała żydowskim współobywatelom, zanim jeszcze powstało getto warszawskie. W 1942 r., gdy utworzono polską organizację podziemną, Radę Pomocy Żydom "Żegotę", została szefową wydziału dziecięcego.

Jako pracownica wydziału opieki społecznej zarządu miejskiego w Warszawie, który znajdował się pod nadzorem okupanta, miała przepustkę do getta. Przebrana za pielęgniarkę ze swymi współpracownikami nosiła tam jedzenie, leki i pieniądze. Zorganizowała akcję przemycania dzieci żydowskich z getta, które trafiały głównie do polskich rodzin i sierocińców prowadzonych przez siostry zakonne. Uratowała ich w ten sposób blisko 2,5 tys. Ich zaszyfrowane nazwiska zapisywała na paskach bibułki, które wkładała do słoików i zakopywała. Po zakończeniu wojny rozszyfrowany spis trafił do szefa Centralnego Komitetu Żydów w Polsce Adolfa Bermana.

W 1943 r. została aresztowana przez Niemców. Została skazana na śmierć. Uratowała ją "Żegota" przekupując niemieckich strażników. W ukryciu pracowała dalej nad ocaleniem żydowskich dzieci. Podczas powstania warszawskiego była pielęgniarką.

Po wojnie zajmowała się działalnością socjalną. W 1965 r. została uhonorowana przez izraelski instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. W 2003 r. została odznaczona Orderem Orła Białego. Zmarła 12 maja 2008 r.