Artykuły

- Towarzyszy mi uczucie, że dotykamy jakiejś tajemnicy - mówi Irena Telesz, odtwórczyni roli Wilnianki w spektaklu "Baby Pruskie". Premiera sztuki Alicji Bykowskiej-Salczyńskiej w sobotę o godz. 17.

Podczas konferencji prasowej na temat premie­ry "Bab pruskich" powie­działa Pani, że ta sztuka jest cięższa niż kamienie. Skąd ten ciężar?

- To przede wszystkim ciężar formy. Symboliczny, poetycki język utworu, trze­ba przełożyć na zrozumiały, sceniczny. Publiczność zobaczy na scenie zwykłe kobiety z ulicy, więc niere­gularny wiersz "Bab Pru­skich" musi brzmieć kla­rownie i przystępnie. Treść sztuki kryje jednak podwój­ne znaczenia, głębsze dno, które my aktorki, musimy wydobyć. Podczas pracy to­warzyszy mi uczucie, że do­tykamy jakiejś tajemnicy egzystencji, rozprawiamy się z postępkami ludzkości. To wszystko powoduje, że mamy poczucie ogromnej odpowiedzialności, może większej niż przy pracy nad większością spektakli. Stąd uczucie ciężkości, które mam nadzieję, minie po premierze.

W spektaklu usłyszy­my też archaiczne utwory muzyczne. Ich nauka nie sprawiała wam trudności?

- O tak. Musiałyśmy przebić się przez starolitewski język i niełatwą muzykę. Jednak z pomocą Scholi Te­atru Wiejskiego w Węgajtach, chyba udało nam się opanować tę część sztuki. Mimo tego, całość - nieła­twy język, muzyka i tajem­nica zaklęta w nich, przy­prawia o jakiś wewnętrzny niepokój. Musimy się prze­bić przez wszystkie trudno­ści, dotrzeć do widza i go poruszyć.

Już dawno nie było sztuki, w której wystąpiło­by tyle kobiet.

- Nie ma to większego znaczenia przy pracy na scenie. Jesteśmy bardzo ze sobą zżyte, nie ma tu za­wistnych bab. Pomagamy sobie nawzajem i staramy się aby z tego grona cza­rownic pruskich powstało grono czarodziejek. Wkła­damy w nasze role serca i dusze.

Podobno podczas pra­cy nad utworem zdania twórców na temat jego in­terpretacji były podzielone.

- Bo to taki materiał. Każdy z nas - aktorzy, re­żyser i autorka sztuki ina­czej go czuje i interpretuje. I chociaż to, co pokażemy na scenie, jest wynikiem kompromisu, pewnie nie wszyscy będą usatysfakcjo­nowani.