Zmarł Tadeusz Suchocki - wspomnienie Wojciecha Młynarskiego
9 lipca odszedł Tadeusz Suchocki - pianista, kompozytor, aranżer, postać ważna zwłaszcza dla naszej muzyki rozrywkowej i kabaretowej. Znałem Go dobrze, przyjaźniłem się z Nim i współpracowałem. Pragnę więc Mu poświęcić tych kilka słów wspomnienia.
Był wilnianinem, a gruntowne studia muzyczne - pianistykę i dyrygenturę - odbył w Warszawie i Łodzi. W Łodzi zainteresował się muzyką jazzową, był współzałożycielem zespołu Melomani. Po studiach pracował jakiś czas w zespole Mazowsze, gdzie był chórmistrzem i dyrygentem. Jednak Jego zainteresowania, talent i pracowitość sprawiły, że wkrótce stał się jednym z czołowych akompaniatorów i aranżerów. Z założonym przez siebie zespołem pracował niemal ze wszystkimi piosenkarkami i piosenkarzami, śpiewającymi aktorkami i aktorami, z gwiazdami operetki i opery, np. z Bernardem Ładyszem. Z tego okresu wywodzą się niezmiernie udane kompozycje Suchockiego, np. "Statek do Młocin" dla Jaremy Stępowskiego.
Aranżował mnóstwo dla Polskiego Radia, dla Polskich Nagrań i dla Telewizji, m.in. na prośbę Jerzego Wasowskiego niektóre utwory do "Kabaretu Starszych Panów". Tadeusz był w ogóle wybitnym specjalistą w dziedzinie piosenki kabaretowej, uprawiał ją jeszcze w czasie studiów, a potem w kabaretach zawodowych - Szpak Zenona Wiktorczyka i Dudek Edwarda Dziewońskiego.
Tam Go poznałem, tam zacząłem z Nim współpracować i tam się przekonałem, że był w tej dziedzinie nieoceniony. Wielokrotnie byłem świadkiem, jak starsi, wybitni koledzy korzystali z Jego rad.
Bo Suchocki był autorytetem. Był również z tego pokolenia, które pracując, potrafiło żartować i tworzyć w pracy wspaniałą atmosferę. Dziś, gdy pojęcia muzyki rozrywkowej i kabaretowej piosenki praktycznie się wynaturzyły, chcę ocalić od zapomnienia pamięć o Tadeuszu Suchockim i chcę przekazać ją następnym pokoleniom, żeby wiedziały, z kim tę pamięć wiązać.
Żegnam Cię, kochany Tadziu, będzie nam Ciebie brakowało. Śpij spokojnie.
