Bez tabu
"Good Night Cowboy" Julii Holewińskiej i Kuby Kowalskiego w reż. Kuby Kowalskiego, koprodukcja Teatru WARSawy i Teatru im. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Pisze Tomasz Miłkowski na stronie AICT Polska.
To odważne przedstawienie odsłania przestrzeń w polskiej kulturze tabu - męskiej prostytucji, w wersji tragikomicznej dotkniętej przez Witkowskiego w "Lubiewie". Ta jednak sztuka znacznie więcej zawdzięcza amerykańskim filmom z "Nocnym kowbojem" i "Moim własnym Idaho" na czele. Przy czym ambicją, co więcej ziszczoną, autorów przedstawienia było ścisłe zespolenie ryzykownego tematu z tradycyjnym motywem samotnego, młodego człowieka szukającego swojego miejsca w świecie, swojej tożsamości i relacji z innymi. Techniczne, zimne, rozgrywane w anonimowej przestrzeni choć podszyte skrywanymi emocjami sceny z klientami, które przedstawienie otwierają, wkrótce zostaną wzbogacone o świat wyobraźni, marzeń, fantazji (spotkania z matką) i maskowanej czułości (spotkania z przyjacielem transwestytą, z którym bohater dzieli mieszkanie - w tej roli świetnie spisuje się Rafał Kosowski).
Spektakl nieoczekiwanie uderzy w dzwon interwencji, kiedy ukaże mocną scenę poniżania i odrzucania bohatera przez prawdziwych Polaków. Może ta scena jest połączona z całością tylko fastrygą, ale bez niej przedstawienie osunęłoby się w banalną rodzajowość. Czegoś w nim jednak jest za dużo - motyw ojca/brata wydaje się sztucznie doczepiony i zbędny dla wymowy spektaklu. Wszystkie jednak niedostatki niweluje błyskotliwa rola Juliana Świeżewskiego, który jako "nocny kowboj" potrafi swoim losem nie tylko zainteresować, ale wzbudzić burzę emocji. To druga rola teatralna utalentowanego aktora po ukończeniu Akademii Teatralnej (gdzie zdobył uznanie w spektaklach Mai Komorowskiej i Krzysztofa Majchrzaka), wcześniej widzieliśmy go w zdyscyplinowanej roli w spektaklu "Red" na Małej Scenie Teatru Dramatycznego, gdzie u boku Janusza R. Nowickiego stworzył przekonującą kreację dojrzewającego artysty. Na osobne wyróżnienie zasluguje hipnotyczna muzyka na żywo multiinstrumentalisty Radka Dudy, spajająca spektakl nastrojami, motywami, sugerowanymi podtekstami.
