Szczecin. Wojna i kryzys mediów w nowej premierze Współczesnego
"Dwadzieścia lat żyliśmy z wojny" - mówi bohaterka sztuki "Jak umierają słonie" Magdy Fertacz. Premiera spektaklu w reżyserii Marcina Libera zaplanowana jest na najbliższą niedzielę, w Teatrze Współczesnym w Szczecinie.
Tekst przedstawienia oparty jest na dwóch książkach Grażyny Jagielskiej: "Miłość z kamienia" i "Anioły jedzą trzy razy dziennie". Autorka, żona korespondenta wojennego Wojciecha Jagielskiego, opisuje swoją walkę z zespołem stresu wojennego. Spektakl porusza jednak znacznie więcej wątków - reżyser przekonuje nawet, że robi sztukę o kryzysie mediów.
- Żyjemy w neoliberalnym państwie, w którym nie funkcjonują misyjne media publiczne i wszyscy jesteśmy zatruci mediami komercyjnymi, goniącymi za sensacją - mówi Marcin Liber. - Fascynuje nas nieszczęście, w szczęściu i spokoju nie widzimy nic interesującego.
"Jak umierają słonie" zaczynają się od fragmentu eseju ze zbioru "Kulturowe wymiary ludobójstwa" Radosława Filipa Muniaka. Później, na scenie pojawią się m.in. demony.
- Bohaterkę, w jej segmencie w Wilanowie, nawiedzają duchy postaci, które zetknęły się z wojennym koszmarem - opowiada reżyser. - Jest fotoreporter, uosabiający cechy czterech członków Bractwa Bang-Bang, formacji dokumentującej brutalność apartheidu w RPA. Jest też Joshua Oppenheimer, reżyser dokumentu "Scena zbrodni", opowiadającego o działaniu indonezyjskich szwadronów śmierci, odpowiedzialnych za antykomunistyczną masakrę z lat 60.
W spektaklu występują: Joanna Król (gościnnie), Adrianna Janowska-Moniuszko, Adam Kuzycz-Berezowski, Michał Lewandowski, Maciej Litkowski, Grzegorz Młudzik, Konrad Beta, Maria Dąbrowska, Beata Zygarlicka i Arkadiusz Buszko. Scenografię stworzył Mirosław Kaczmarek, kostiumy - grupa MIXER, a muzykę - Filip Kaniecki.
Urodzony w 1970 roku Marcin Liber doskonale znany jest szczecińskiej publiczności. W Teatrze Współczesnym zrealizował nagrodzony Bursztynowym Pierścieniem "Utwór o Matce i Ojczyźnie" oraz "Makbeta". W 2012 roku uhonorowany został Laurem Konrada, a rok później - nagrodą za reżyserię spektaklu "Na Boga!" podczas XIII Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona".
