Artykuły

Teatr Lalki i Aktora w Łomży zaprasza 7 marca na premierę spektaklu "Pasja. Misterium Męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa". Będzie to pierwsze całościowe sceniczne wystawienie tekstu Michela de Ghelderode w Polsce.

Tekst "Pasji" Michela de Ghelderode powstał w 1924 r., jako kompilacja przedstawień pasyjnych w Belgii, z zachowaniem charakteru pierwowzoru, miejskiego ludowego teatru lalek. Utwór dziś uzyskuje uniwersalną szlachetność dzieła ponadczasowego.

Wystawienie "Pasji" Michela de Ghelderodego w łomżyńskim teatrze będzie pierwszym całościowym scenicznym wystawieniem jego tekstu w Polsce i drugim wystawieniem w Europie. Inscenizacji i reżyserii podjął się wybitny twórca teatru lalkowego prof. Wiesław Hejno, reżyser poszukujący i znający twórcze możliwości teatru formy, który poszukuje w tekstach współczesnych autorów problemów, pytań i odpowiedzi na nie, sięgając po uniwersalizm sceniczny.

Realizowane przez łomżyński teatr przedstawienie będzie sceniczną interpretacją fabuły. Natomiast pewna stylistyka wizerunku postaci odwoła się do dawności w manierze stylu renesansowego i do fantazji. Widowisko grane będzie lalkami figurami drewnianymi i ma przywołać na myśl nobliwy, estetycznie zbudowany teatr lalek. Lalki, niejako w miejsce prawdziwych postaci, z pełną powagą będą przedstawiały zaszłe zdarzenia. Powstanie bardzo szlachetna forma przekazu artystycznego, prawie niespotykana we współczesnym teatrze lalek. W spisie osób Ghelderodego widnieją imiona ponad trzydziestu postaci głównych i sporo postaci epizodycznych, to tłum, mieszkańcy, etc.

Inscenizator widowiska podzielił tekst utworu na jedenaście obrazów scenicznych. Dekoracja ma formę mansjonów i obrazy mogą być grane symultanicznie, wyodrębniając zdarzenia różnorodne pod względem miejsca i czasu akcji. To sugeruje konieczność przenoszenia miejsc gry, pomiędzy poszczególnymi mansjonami. Powstanie wolna przestrzeń, dająca się inscenizacyjnie zagospodarować intermediami i interludiami. Fabuła jest oparta na pasji w wersji nowotestamentowej, a bohaterowie, świadomi swego losu, wydarzenia te przepowiadają.

Wydarzeniem najważniejszym jest śmierć Zbawiciela na krzyżu. W porównaniu z ujęciem klasycznego dramatu, w którym dominuje materialne piękno, w naszym widowisku będzie raczej to co duchowe. Wizja wewnętrzna widowiska ma być kreacją artystyczną prawdy moralnej i zdarzeń innych. Z tych powodów twórcy przedstawienia nie zachowają czasu akcji, gdyż nie ma potrzeby łączyć czasu mitycznego z realnym. Czas niegdysiejszy będzie przywołany w celu skonstruowania spójnej opowieści. Pasja Ghelderodego w założeniu Hejny raczej nie powinna epatować narracją opartą na walce przeciwieństw. Będzie skierowaną do widza znającego zdarzenia ewangeliczne, jak i do widza, który nie do końca zorientowany jest w problematyce sakralnej.