Dyskusyjnie o Kościele
"Papieżyca" w reż. Edwarda Wojtaszka w Teatrze Ateneum im. Jaracza w Warszawie. Pisze Mirosław Winiarczyk w idziemy.
Katolickiemu odbiorcy monodram "Papieżyca" w Teatrze Ateneum może wydać się kontrowersyjny.
Tekst Esther Vilar, wspaniale interpretowany przez wybitną aktorkę dramatyczną Teresę Budzisz-Krzyżanowską, pozostaje jednak w nurcie współczesnych utworów w gatunku political fiction. W tym przypadku rzecz dotyczy wizji przyszłości Kościoła katolickiego i nieustających debat (także w samym Kościele) na temat przeciwdziałania postępującej laicyzacji i wypierania Kościoła z przestrzeni publicznej.
Bohaterka monodramu, amerykańska katoliczka, wybrana demokratycznie w alternatywnej przyszłości na Stolicę Piotrową, mówi o swojej życiowej drodze do wiary katolickiej, duchowych rozterkach z tym związanych oraz o swojej fascynacji Jezusem Chrystusem. Analizuje sytuację w Kościele, ogarniętym liberalną i demokratyczną ideologią. Dochodzi do wniosku, że kluczową receptą na przywrócenie Kościołowi dawnej świetności i blasku jest odejście od tzw. reform i podlizywania się wrogiemu chrześcijaństwu światu. Dlatego papieżyca Joanna II (mityczna pierwsza była w średniowieczu) dekretami przywraca tradycyjny papieski strój, liturgię po łacinie, kościelną dyscyplinę, powagę urzędów duchownych i nauczania katolickiego, w tym odejście od zrównania małżeństw homoseksualnych z normalnymi. Kościół ma być taki, jakim ustanowił go Jezus Chrystus i Apostołowie, a nie taki, jakim chce go widzieć społeczność świata, który pragnie doprowadzić do końca proces niszczenia chrześcijaństwa i tradycyjnej kultury europejskiej. Taka interpretacja monodramu Esther Vilar może wyjść naprzeciw aktualnym dyskusjom, np. na temat przyszłej sesji Synodu o rodzinie, do czego zachęca papież Franciszek. Sztuka przeznaczona jest dla widzów dojrzałych, którzy mogą podjąć dyskusję na poruszane tam tematy.
