Artykuły

W teatrach warszawskich wystawia się ostatnio trzy sztuki radzieckie: "CZAS MŁO­DOŚCI" Leonida Zorina (Sala Prób Teatru Dramatycznego),"LATA WĘDRÓWEK" Alek­sego Arbuzowa i "ZLOTY CIELAK" Ilii Ilfa i Eugeniusza Piętrowa (Teatr "Komedia"). - Największe zainteresowanie budzi utwór pierwszy.Reprezentuje on świeży nurt dra­maturgii radzieckiej,wyrażający się w dą­żeniu do przełamania(znanej również pol­skiej publiczności z lat ubiegłych) konwencji,która się sprowadzała - z grubsza biorąc - do mniej lub więcej bliskich schematyzmu uproszczeń w treści i wąsko pojmowanego rea­lizmu,ściślej: weryzmu, formy. Do tej samej,nowej serii należą sztuki z omawianego przeze mnie swego czasu w korespondencjach z Mo­skwy(na łamach "Nowej Kultury" i "Teatru") repertuaru Teatru - Studia "Sowriemiennik" - takie jak "P1ĘC WIECZORÓW" Wołodina. "BURZYCIELE CISZY" Skaczkowa,czy "DWIE BARWY" Żaka i Kuźniecowa.

Z utworem młodej spółki autorskiej łączy nadto "Czas młodości" bezpośrednie pokre­wieństwo tematyki: i tu,i tam przedstawio­ne jest życie radzieckiej młodzieży. "Dwie barwy" - rzecz o walce z chuliganami - są oczywiście ostrzejsze i drapieżniejsze,ale bardziej dojrzały artyzm cechuje sztukę Zo­rina,której tytuł oryginalny - "Dostrzec w porę" (pozostawiono go na afiszu teatru ka­towickiego) - jest o tyle szczęśliwszy,że nie pozostawia wątpliwości co do przyświecają­cych autorowi intencji. Jednakże główny walor sztuki stanowi nie jej problematyka moralna,coraz bardziej w miarę rozwoju akcji - i nie­stety wraz z tą akcją - się wikłająca,ale jej kształt sceniczny: zastosowana przez drama­turga retrospekcja a rebours,wycieczki w przyszłość bohaterów,spełniające rolę prze­rywników akcji bieżącej,a będące zarazem istotnymi elementami konstrukcji sztuki.

Ogólne dodatnie wrażenie,jakie wywiera utwór,Zorina w reżyserii Wandy Las­kowskiej,potęguje gra młodych, utalentowanych aktorów Teatru Dramatyczne­go,zwłaszcza Mieczysława Stoora i Elżbiety Czyżewskiej. Cieszę się,że horoskop,jaki pozwoliłem sobie na tym miejscu młodziut­kiej absolwentce PWST wystawić z okazji zeszłorocznego dyplomowego spektaklu "Ka­rykatur" Kisielewskiego,tak rychło i tak pięknie zaczyna się sprawdzać....